Kwas nadoctowy oraz nadtlenek wodoru są skutecznymi preparatami aktywnymi wobec biofilmu, co czyni je wartościowymi środkami dezynfekcyjnymi. Kwas nadoctowy, będący silnym środkiem dezynfekcyjnym, działa poprzez destabilizację błon komórkowych mikroorganizmów, co prowadzi do ich śmierci. Jego skuteczność wzrasta w obecności organicznych zanieczyszczeń, a zastosowanie w roztworach wodnych pozwala na efektywne usuwanie biofilmów, zwłaszcza w kontekście sanitarno-epidemiologicznym. Nadtlenek wodoru natomiast działa jako utleniacz, który uszkadza struktury komórkowe bakterii i wirusów. W przypadku biofilmu, nadtlenek wodoru skutecznie penetruje warstwy biofilmu i niszczy osłony komórkowe patogenów. Oba środki są szeroko stosowane w przemyśle spożywczym i medycznym, a ich działanie zostało potwierdzone przez różne normy, jak np. normy EN 1276 i EN 1650, które określają skuteczność różnych środków dezynfekcyjnych w eliminacji mikroorganizmów z powierzchni. Zastosowanie tych substancji w praktyce staje się kluczowe w kontekście kontroli zakażeń oraz zapewnienia bezpieczeństwa mikrobiologicznego.
Nadtlenek wodoru oraz aldehyd glutarowy, jak również alkohol etylowy, są często stosowane w dezynfekcji, ale nie są w stanie skutecznie zwalczać biofilmu. Aldehyd glutarowy to silny środek dezynfekcyjny, który działa poprzez uszkodzenie białek i kwasów nukleinowych mikroorganizmów. Jego działanie jest jednak ograniczone w przypadku grubych warstw biofilmu, gdzie patogeny są chronione przez matrycę polysacharydową. Tak samo alkohol etylowy, mimo iż powszechnie używany do dezynfekcji rąk i powierzchni, ma ograniczoną zdolność do penetracji biofilmu. Efektywnie działa w wysokich stężeniach, ale na ogół nie jest w stanie całkowicie usunąć biofilmu, a jego działanie jest bardziej powierzchowne. Użytkownicy często myślą, że środki te są wystarczające do zwalczania biofilmów, co prowadzi do zaniżenia oczekiwań wobec skuteczności dezynfekcji. Warto zwrócić uwagę, że skuteczna dezynfekcja wymaga nie tylko zastosowania odpowiednich środków, ale również odpowiednich metod aplikacji. Właściwe przygotowanie powierzchni oraz czas kontaktu z preparatem są kluczowe dla osiągnięcia skuteczności w eliminacji biofilmu, który wymaga bardziej agresywnych lub wyspecjalizowanych środków, takich jak kwas nadoctowy czy nadtlenek wodoru.