Kwalifikacja: MED.12 - Wykonywanie dekontaminacji sprzętu i wyrobów medycznych
Fazy sterylizacji to: próżnia, iniekcja substancji sterylizującej, dyfuzja, plazma, wentylacja oraz wyrównanie ciśnień?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź "nadtlenek wodoru" jest prawidłowa w kontekście procesu sterylizacji. Nadtlenek wodoru, w odpowiednich stężeniach, jest skutecznym środkiem sterylizującym, który działa poprzez utlenianie, co prowadzi do zniszczenia mikroorganizmów, w tym bakteri, wirusów i grzybów. Proces sterylizacji z użyciem nadtlenku wodoru obejmuje kilka kluczowych faz, takich jak: próżnia, iniekcja czynnika sterylizującego, dyfuzja, plazma, wentylacja oraz wyrównanie ciśnień. W fazie plazmy, nadtlenek wodoru jest poddawany energii elektromagnetycznej w celu utworzenia plazmy, co zwiększa jego zdolności dezynfekcyjne. Tego typu metoda jest szczególnie ceniona w szpitalach i laboratoriach, gdzie wymagana jest wysoka jakość sterylizacji, a także w przypadku narzędzi wrażliwych na wysoką temperaturę. Ponadto, zgodne z wytycznymi międzynarodowymi, jak ISO 14937, nadtlenek wodoru jest uznawany za bezpieczny i skuteczny środek w sterylizacji różnych materiałów, w tym instrumentów medycznych i sprzętu laboratoryjnego. Praktycznym przykładem zastosowania nadtlenku wodoru jest wykorzystanie go do sterylizacji endoskopów, co potwierdza jego wszechstronność i efektywność.
Odpowiedzi takie jak "suchym gorącym powietrzem", "parą wodną pod ciśnieniem" oraz "tlenkiem etylenu" wskazują na nieporozumienia dotyczące metod sterylizacji. Sterylizacja suchym gorącym powietrzem polega na działaniu wysokich temperatur, które są skuteczne w eliminacji mikroorganizmów, jednak nie dotyczy ona procesów wymagających specyficznych warunków, takich jak wilgotność, co może być kluczowe dla skuteczności dezynfekcji. Z kolei sterylizacja parą wodną pod ciśnieniem, znana jako autoklawowanie, jest jedną z najczęściej stosowanych metod, ale nie zawsze sprawdzi się w przypadku materiałów wrażliwych na wysoką temperaturę lub wilgoć. Tlenek etylenu, chociaż uznawany za skuteczny środek do sterylizacji, również wiąże się z ryzykiem, w tym toksycznością i długim czasem ekspozycji, co może ograniczać jego zastosowanie. W praktyce, wybór metody sterylizacji powinien być uzależniony od specyfiki materiałów oraz wymagań dotyczących skuteczności zabiegu. Typowe błędy myślowe w tym kontekście to pomijanie różnic w reakcjach mikroorganizmów na różne metody oraz niezrozumienie znaczenia warunków, w jakich odbywa się proces sterylizacji. Zrozumienie tych aspektów jest niezbędne dla zapewnienia odpowiedniej jakości procesów sterylizacji w praktykach medycznych i laboratoryjnych.