Norma zużycia tkaniny gładkiej poliestrowej o szerokości 1,10 m do uszycia spódnicy podstawowej o długości 50 cm obliczana jest na podstawie wymiarów klientki oraz zastosowanej konstrukcji odzieżowej. W przypadku wymiarów ot = 68 cm oraz obt = 92 cm, obliczenia uwzględniają nie tylko materiał potrzebny na spódnicę, ale także zapas na szwy oraz ewentualne przycięcia. Przy szerokości tkaniny 1,10 m, wymagana długość wynosi 0,55 m, co jest zgodne z zaleceniami dla odzieży kobiecej. Przykładowo, w przypadku szycia spódnic z pełnym kołem czy półkola, wysokość spódnicy oraz jej krój wpływają na ostateczne zużycie tkaniny, ale w tej konkretnej sytuacji, obliczenie uwzględniło wszystkie niezbędne parametry. Dobrą praktyką w krawiectwie jest zawsze przeprowadzenie dokładnych obliczeń i tworzenie prototypów, co pozwala na optymalizację zużycia materiałów oraz redukcję odpadów.
Obliczanie norm zużycia tkaniny do szycia odzieży wymaga dokładności oraz zrozumienia, jakie czynniki mają wpływ na ostateczne zużycie materiału. W przypadku prób obliczenia ilości tkaniny na spódnicę, niektórzy mogą błędnie założyć, że ogólna długość spódnicy równa się długości tkaniny potrzebnej do jej uszycia. Na przykład, odpowiedzi 0,60 m, 1,15 m i 1,10 m mogą wynikać z niepoprawnych założeń dotyczących wymaganego zapasu materiału na szwy oraz krawędzie wykończeniowe, które są istotne w procesie szycia. Kolejnym błędem jest ignorowanie szerokości tkaniny, co prowadzi do niewłaściwego obliczenia, ponieważ tkanina o szerokości 1,10 m ma swoje ograniczenia w zakresie ilości materiału, który można wykorzystać na dany krój. Niezrozumienie różnicy pomiędzy długością spódnicy a zużyciem tkaniny jest powszechne, a także pomijanie takich aspektów jak sposób układania wykrojów na tkaninie, co może prowadzić do marnotrawstwa. Warto zawsze porównywać różne metody szycia oraz ich wpływ na zużycie materiałów, aby uzyskać najbardziej efektywne podejście do produkcji odzieży.