Prawidłowo – przy regulacji i ustawianiu poziomu sygnału telewizyjnego miernik podłącza się do gniazda wzmacniacza w szafie serwerowej. Chodzi o to, żeby mierzyć sygnał w miejscu, w którym faktycznie możemy nim sterować: regulować wzmocnienie, korekcję nachylenia charakterystyki, ewentualnie balans między multipleksami DVB-T/DVB-C czy poziomami kanałów TV-SAT. W profesjonalnych instalacjach RTV/SAT pomiary wykonuje się właśnie na wyjściach wzmacniaczy, multiswitchy czy stacji czołowych, a nie na przypadkowych gniazdach końcowych. Dzięki temu mamy kontrolę nad całym torem sygnałowym: od wejścia z anteny, przez wzmacniacze, rozgałęźniki, odgałęźniki, aż do abonenta. W szafie serwerowej (czasem mówi się „szafa teletechniczna”) zwykle są zainstalowane wzmacniacze kanałowe, szerokopasmowe lub stacje czołowe DVB-T/DVB-C. Producenci tych urządzeń przewidują specjalne złącza testowe – często typu F, czasem opisane jako TEST, -20 dB albo MONITOR. To są właśnie miejsca, gdzie zgodnie z dobrą praktyką serwisową podłączamy miernik poziomu sygnału, miernik widma czy analizator MER/BER. Dzięki pomiarowi na wzmacniaczu ustawiamy poziom wyjściowy tak, żeby na końcowych gniazdach abonenckich uzyskać wartości zgodne z normami, np. PN-EN 60728 (dawniej EN 50083) – zwykle w okolicach 60–80 dBµV dla telewizji cyfrowej, z zachowaniem odpowiedniego odstępu sygnał/szum i brakiem przesterowania. Z mojego doświadczenia im bliżej źródła sygnału dokonujemy regulacji, tym stabilniejsza jest cała sieć. Najpierw ustawiamy parametry na wzmacniaczu, a dopiero potem korygujemy ewentualne różnice na poszczególnych odgałęzieniach. Podłączanie miernika bezpośrednio do wzmacniacza daje też możliwość szybkiej diagnostyki: od razu widać, czy problem wynika z jakości sygnału z anteny, złej konfiguracji wzmacniacza czy może z późniejszych elementów sieci rozdzielczej. I to jest właśnie ten profesjonalny, „branżowy” sposób pracy, którego wymagają poważniejsze instalacje zbiorcze i kablowe.
W instalacjach telewizyjnych bardzo łatwo pomylić miejsce, w którym wygodnie jest coś zmierzyć, z miejscem, w którym faktycznie powinno się wykonywać regulację. Intuicyjnie wiele osób chce podłączyć miernik tam, gdzie jest użytkownik, czyli do gniazda antenowego w mieszkaniu. To gniazdo rzeczywiście pokazuje nam, co „widzi” odbiornik, ale nie jest to punkt przeznaczony do zasadniczej regulacji poziomu sygnału. Na gnieździe abonenckim oceniamy raczej efekt końcowy: czy poziom jest w normie, czy nie ma przesterowania, czy nie ma zbyt dużych strat po drodze. Natomiast sama regulacja powinna się odbywać wcześniej w torze, tam gdzie mamy urządzenia aktywne, czyli przede wszystkim we wzmacniaczach. Podłączanie miernika do typowego gniazda abonenckiego ma jeszcze jeden minus – wynik pomiaru jest mocno zależny od długości i jakości przewodów, złącz F, rozgałęźników po drodze. Jeżeli zaczniemy kręcić nastawami wzmacniacza, patrząc tylko na to jedno gniazdo, łatwo przesadzić i przesterować inne odgałęzienia, które mają krótszą trasę kablową i mniejsze tłumienie. To jest dość klasyczny błąd: regulowanie całej sieci „pod jedno mieszkanie”. Z kolei podłączanie miernika bezpośrednio do gniazda abonenkiego w szafie, rozumianego jako wyjście na abonenta, też nie jest optymalne jako główny punkt regulacji. Jest to wyjście końcowe, po wszystkich wewnętrznych elementach, a my chcemy ustawić sygnał tak, żeby na wszystkich wyjściach sieci był w odpowiednim przedziale. Dlatego profesjonaliści mierzą i regulują na wyjściach wzmacniaczy oraz na dedykowanych gniazdach testowych, a na gniazdach abonenckich tylko weryfikują, czy wszystko się zgadza z założeniami projektu. Jeszcze mniej sensu ma podłączanie miernika do filtra pasmowego w szafie serwerowej jako podstawowego punktu regulacji. Filtr pasmowy służy głównie do selekcji zakresów częstotliwości, tłumienia niepożądanych sygnałów, ochrony przed zakłóceniami spoza pasma pracy. To nie jest element, na którym standardowo ustawia się końcowy poziom sygnału dla całej instalacji. Oczywiście, można tam wykonać pomocniczy pomiar, żeby sprawdzić, jak filtr kształtuje charakterystykę, ale regulacja poziomu wyjściowego sieci i tak wraca do wzmacniacza. Typowym błędem myślowym jest traktowanie każdego dostępnego złącza RF jako równie dobrego miejsca do pomiaru i regulacji. W praktyce sieci RTV/SAT mają jasno określone punkty kontrolne i to one zgodnie z dobrą praktyką i normami branżowymi są używane do ustawień. Jeżeli zaczniemy regulować instalację „od końca”, czyli od gniazd abonenckich, albo na przypadkowych elementach, szybko pojawią się problemy: przesterowane tunery, zbyt niski poziom w najdalszych punktach, intermodulacja w torze wzmacniaczy. Dlatego tak ważne jest zrozumienie, że właściwym miejscem dla miernika podczas regulacji jest przede wszystkim wyjście wzmacniacza w szafie, a pozostałe punkty traktujemy raczej jako pomocnicze do kontroli poprawności całej konfiguracji.