Kwalifikacja: INF.05 - Montaż i eksploatacja instalacji wewnątrzbudynkowych telewizji satelitarnej, kablowej i naziemnej

W przypadku instalacji telewizji naziemnej bardzo łatwo pomylić rodzaj miernika, bo wszystkie skróty DVB wyglądają podobnie i brzmią dość technicznie. Wiele osób zakłada, że skoro mają do czynienia z „telewizją cyfrową”, to dowolny miernik DVB „coś tam pokaże” i będzie w porządku. Niestety tak to nie działa. Każdy ze standardów DVB jest powiązany z konkretnym sposobem transmisji: jeden z satelitą, inny z kablówką, a jeszcze inny właśnie z naziemną emisją z masztów nadawczych. To jest trochę jak z kluczami – podobne z wyglądu, ale każdy pasuje do innego zamka. Standard DVB-S (oraz DVB-S2) to system transmisji satelitarnej. Używa się go w instalacjach z anteną paraboliczną (czaszą), konwerterem LNB i odbiornikiem satelitarnym. Miernik DVB-S lub DVB-S/S2 jest skonstruowany tak, żeby pracować w paśmie pośredniej częstotliwości z konwertera (IF około 950–2150 MHz) i obsługiwać specyficzne parametry satelarne: polaryzację, pasma LOF, SR (symbol rate), modulacje QPSK, 8PSK, a w nowszych systemach jeszcze bardziej złożone. Użycie takiego miernika do zwykłej instalacji naziemnej z anteną UHF/VHF jest merytorycznie błędne, bo urządzenie nie rozpozna poprawnie sygnału DVB-T/T2, a często w ogóle nic nie pokaże albo pokaże dane kompletnie niemiarodajne. Podobnie DVB-C jest przeznaczone do sieci kablowych – tam sygnał jest prowadzony przewodowo przez operatora, z innymi parametrami modulacji (np. 64-QAM, 256-QAM) i inną strukturą sieci. Miernik DVB-C projektuje się pod typowe warunki i pasmo pracy telewizji kablowej, a nie pod odbiór z anteny skierowanej na nadajnik naziemny. Typowym błędem myślowym jest założenie, że skoro w mieszkaniu mamy gniazdo antenowe, to miernik do DVB-C „na pewno się przyda”, bo „kabla” używamy. Tymczasem w wielu budynkach jest instalacja zbiorcza do odbioru sygnału naziemnego, a nie kablówka operatora. Z mojego doświadczenia wynika, że pomyłki wynikają też z podobieństwa oznaczeń: DVB-S, DVB-C, DVB-T – różni je jedna literka, ale technicznie to zupełnie inne środowiska pracy, inne modulacje, inne pasma, a nawet inne algorytmy korekcji błędów. Dobre praktyki branżowe są tu jednoznaczne: dobieramy miernik dokładnie do standardu sygnału, który diagnozujemy. Do anteny satelitarnej – miernik DVB-S/S2, do kablówki – DVB-C, a do telewizji naziemnej, o którą chodzi w pytaniu – wyłącznie miernik obsługujący DVB-T/T2. Inaczej wyniki pomiarów będą bezużyteczne i naprawa instalacji zamieni się w zgadywanie, a nie w profesjonalną diagnostykę.