Kwalifikacja: INF.05 - Montaż i eksploatacja instalacji wewnątrzbudynkowych telewizji satelitarnej, kablowej i naziemnej

Analizując tę tabelę łatwo wpaść w kilka typowych pułapek myślowych. Pierwsza z nich to sugerowanie się wyłącznie tym, że „im więcej, tym lepiej”, jeśli chodzi o poziom sygnału. W praktyce instalacji DVB-T jest dokładnie odwrotnie: obowiązuje określone okno pracy, tutaj 48–74 dBµV, i wyjście powyżej górnej granicy jest równie niebezpieczne jak za niski poziom. Stąd stwierdzenie, że wszystkie poziomy sygnałów są prawidłowe, jest niezgodne z wymaganiami – MUX 1 ma 85 dBµV, a więc przekracza zakres normowy. Moim zdaniem to jeden z częstszych błędów początkujących instalatorów: widzą „mocny sygnał”, więc zakładają, że jest dobrze, a potem tuner się przesterowuje i pojawiają się dziwne, losowe zakłócenia. Druga kwestia to interpretacja parametrów jakościowych, takich jak MER. W tabeli wymagane jest MER > 26 dB. Tylko MUX 1 spełnia ten warunek (30 dB). MUX 2 ma 18 dB, a MUX 3 ma 22 dB, więc oba są poniżej progu. Nie można więc powiedzieć, że współczynnik błędów modulacji (w uproszczeniu opisany tu przez MER) jest za niski dla wszystkich transponderów, bo dla MUX 1 jest jak najbardziej poprawny, zgodny ze standardami branżowymi. Z kolei stwierdzenie, że tylko dla MUX 2 MER jest za niski, ignoruje fakt, że MUX 3 również nie spełnia wymaganej wartości >26 dB. To jest klasyczny błąd „wyrywania” jednego wiersza z tabeli bez sprawdzenia pozostałych. W dobrej praktyce serwisowej zawsze ocenia się jednocześnie dwa aspekty: poziom sygnału i jego jakość (MER, BER). Tu mamy sytuację, gdzie dla jednego MUX-a problemem jest za wysoki poziom, a dla dwóch pozostałych – zbyt niska jakość modulacji. Poprawna diagnoza musi to rozróżnić. Dlatego właściwy wniosek dotyczy konkretnego parametru (poziom sygnału) i konkretnego multipleksu (MUX 1), a nie uogólnionych stwierdzeń o wszystkich transponderach.