Kwalifikacja: INF.05 - Montaż i eksploatacja instalacji wewnątrzbudynkowych telewizji satelitarnej, kablowej i naziemnej

W takiej instalacji łatwo pomylić się co do elementu odpowiedzialnego za brak odbioru, bo na schemacie widać sporo urządzeń i przewodów. Wiele osób automatycznie podejrzewa konwerter lub antenę satelitarną, bo kojarzą je jako „najważniejszy” element systemu. Tymczasem konwerter i antena satelitarna obsługują wyłącznie tor DVB-S w paśmie około 10,7–12,75 GHz, a dalej sygnał jest konwertowany do zakresu IF 950–2150 MHz i wchodzi do multiswitcha osobnymi kablami. Gdyby konwerter był uszkodzony albo antena satelitarna przestawiona, użytkownicy straciliby kanały satelitarne, a nie DVB-T. Sygnał naziemny DVB-T pracuje w paśmie UHF (mniej więcej 470–694 MHz w aktualnym planie częstotliwości), korzysta z innej anteny kierunkowej i zupełnie innego toru sygnałowego. W dobrych praktykach instalatorskich przyjęło się, że każdy z tych torów analizuje się osobno: osobno SAT, osobno DVB-T, osobno radio. Kolejna częsta pułapka to obwinianie zabezpieczenia przepięciowego. Owszem, ochronniki przeciwprzepięciowe typu gasikowego lub warystorowego mogą się „spalić” po mocnym wyładowaniu i odciąć sygnał, ale zwykle robią to całkowicie – wtedy użytkownicy nie mieliby ani DVB-S, ani DVB-T, ani radia, bo linia koncentryczna byłaby po prostu przerwana lub mocno stłumiona. W opisywanej sytuacji działa wszystko poza DVB-T, co jest sprzeczne z typowym objawem uszkodzonego ochronnika. Podstawowy błąd myślowy polega na tym, że zakłada się, iż jeden element odpowiada za „całą telewizję”. W nowoczesnych instalacjach multiswitchowych każdy sygnał ma swój własny tor, a dopiero zwrotnice i multiswitche sumują je i rozdzielają według częstotliwości. Dlatego jeśli tylko jeden rodzaj usług znika u wszystkich abonentów – tutaj DVB-T – należy szukać problemu w elemencie wspólnym tylko dla tego pasma, czyli we fragmencie toru naziemnego, a nie w urządzeniach satelitarnych czy ochronnikach.