Kwalifikacja: INF.05 - Montaż i eksploatacja instalacji wewnątrzbudynkowych telewizji satelitarnej, kablowej i naziemnej

Na schemacie pokazano typową instalację telewizyjną z jednym kablem prowadzonym kolejno przez kilka gniazd, z czego dwa oznaczone są jako SSD 2‑10, a ostatnie jako SSD 2‑00. To nie jest układ gwiazdy ani klasyczny system rozgałęźny, tylko właśnie instalacja przelotowa. W topologii gwiazdy każde gniazdo abonenckie ma osobny przewód doprowadzony do punktu centralnego, np. multiswitcha lub rozdzielacza w szafce teletechnicznej. Z punktu widzenia praktyki montażowej wygląda to tak, że w rozdzielni mamy „pęk” kabli, po jednym na każde pomieszczenie. Taki system jest dziś standardem w nowoczesnych instalacjach RTV-SAT i zgodny z zaleceniami PN‑EN 50083 oraz ogólnymi wytycznymi budownictwa wielorodzinnego. Na rysunku tego jednak nie ma – widzimy tylko jedną linię z kolejnymi gniazdami, więc gwiazda odpada. Często myli się też pojęcie instalacji rozgałęźnej z przelotową. W rozgałęźnej stosujemy rozgałęźniki i odgałęźniki, od których odchodzą osobne kable do gniazd końcowych. Samo gniazdo abonenckie ma tylko jedno wejście i jest końcem linii. Gdyby to był taki układ, na schemacie widzielibyśmy element typu rozgałęźnik, a od niego kilka odchodzących przewodów. Tutaj za to mamy gniazda przelotowe SSD 2‑10, które mają wejście i wyjście liniowe, co jednoznacznie świadczy o topologii szeregowej. Odpowiedź „pierścieniowa” jest jeszcze bardziej myląca, bo w instalacjach RTV praktycznie nie stosuje się typowego pierścienia jak w sieciach komputerowych czy energetycznych. Zamknięcie kabla w pętlę powodowałoby problemy z dopasowaniem impedancji i odbiciami sygnału, wymagałoby bardzo specyficznych rozwiązań aktywnych. W normalnych systemach TV dąży się do liniowego prowadzenia przewodu i zakończenia go rezystancją 75 Ω. Typowy błąd myślowy polega tutaj na patrzeniu tylko na liczbę gniazd, bez zwrócenia uwagi na ich typ i sposób połączenia. Opisy typu SSD 2‑10 i SSD 2‑00 sugerują odpowiednio gniazda przelotowe i końcowe, a więc klasyczną instalację przelotową, w której sygnał przechodzi kolejno przez wszystkie punkty abonenckie.