Kwalifikacja: INF.05 - Montaż i eksploatacja instalacji wewnątrzbudynkowych telewizji satelitarnej, kablowej i naziemnej
Przedstawiony na rysunku plastikowy kołek montażowy przeznaczony jest do przymocowania elementu konstrukcyjnego do ściany wykonanej z
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Kołek pokazany na rysunku to typowy plastikowy kołek szybkiego montażu do płyt kartonowo‑gipsowych, często nazywany potocznie „ślimakiem” lub kołkiem wkręcanym do GK. Charakterystyczny jest jego szeroki, agresywny gwint o dużym skoku, który ma się wgryźć w stosunkowo miękką strukturę płyty g‑k i zapewnić rozłożenie obciążeń na większą powierzchnię. Tego typu kołek nie wymaga klasycznego kołkowania w murze – pracuje wyłącznie w warstwie płyty. W praktyce montuje się go w ten sposób, że najpierw wykonuje się niewielki otwór prowadzący (albo od razu wkręca się kołek wkrętakiem krzyżakowym), a następnie wkręca się do niego wkręt mocujący element wyposażenia, np. listwę, lekki uchwyt, półkę na książki, karnisz czy oprawę oświetleniową. Dobre praktyki mówią, żeby dla obciążeń większych niż kilkanaście kilogramów stosować kilka takich kołków lub systemowe kotwy rozprężne do płyt g‑k zgodne z zaleceniami producenta i aprobatami technicznymi ETA. Ważne jest też, aby nie montować ich zbyt blisko krawędzi płyty, bo można ją po prostu wyrwać. Moim zdaniem przy lekkich zabudowach wewnętrznych to jeden z najwygodniejszych i najszybszych w użyciu łączników – szczególnie w remontach, kiedy ściany są z płyt gipsowo‑kartonowych na ruszcie stalowym i nie ma dostępu do pełnej cegły czy betonu za płytą. Zwróć uwagę, że w drewnie czy w płycie OSB taki kołek nie ma sensu, bo tam używa się bezpośrednio wkrętów do drewna lub wkrętów konstrukcyjnych, a w murze stosuje się klasyczne kołki rozporowe do betonu i cegły.