Specyfikacja z tabeli idealnie pasuje do miernika mocy optycznej używanego w technice światłowodowej. Świadczą o tym przede wszystkim długości fali kalibracyjnych: 850 nm, 1310 nm, 1550 nm i 1625 nm. To są standardowe długości stosowane w światłowodach: 850 nm dla włókien wielomodowych, 1310 i 1550 nm dla jedno-modowych, a 1625 nm często używa się do testów w czasie pracy sieci (np. monitoring bez wyłączania usługi). Miernik mocy optycznej jest właśnie kalibrowany na takie długości, żeby pomiar tłumienia i poziomu sygnału w sieciach Ethernet, GPON, DWDM itp. był wiarygodny. Kolejna rzecz to jednostki pomiaru: dBm i dB. dBm służy do pomiaru bezwzględnego poziomu mocy optycznej (np. moc nadajnika lub sygnał na porcie ONT/OLT), a dB do pomiaru różnicy, czyli np. tłumienia toru światłowodowego między dwoma punktami. Typowy tester optyczny w terenie ma dokładnie takie tryby. Zwróć uwagę na zakres pomiarowy: od +6 dBm do -60 dBm. To jest typowy zakres dla mierników ręcznych stosowanych przy instalacji i serwisie sieci światłowodowych – wystarcza do mierzenia zarówno silniejszych sygnałów z nadajników, jak i słabszych po przejściu przez długie odcinki kabla i złączki. Detektor GaAs (arsenek galu) też jest typowy dla prostych mierników pracujących w określonym paśmie długości fal. Do tego adaptery ST, SC, FC – czyli najpopularniejsze złącza światłowodowe w sieciach telekomunikacyjnych i przemysłowych. W praktyce miernik mocy optycznej wykorzystuje się np. przy odbiorze nowej instalacji FTTH, do sprawdzenia, czy sygnał na gnieździe abonenckim mieści się w zalecanym przedziale producenta sprzętu (np. od -8 dBm do -27 dBm). Moim zdaniem warto zapamiętać, że jeżeli w specyfikacji pojawiają się długości fal typowe dla światłowodów, jednostki dBm/dB i adaptery SC/FC/ST, to prawie na pewno chodzi o przyrząd pomiarowy do optyki, a nie o urządzenie transmisyjne. To jest klasyczny opis miernika mocy optycznej, zgodny z praktyką branżową i tym, co spotkasz u producentów typu EXFO, JDSU czy choćby tańszych chińskich testerów terenowych.
Specyfikacja z tabeli może się na pierwszy rzut oka kojarzyć z różnymi przyrządami optycznymi, dlatego łatwo się pomylić, jeśli patrzy się tylko na fragment informacji. W technice światłowodowej przewijają się ciągle te same długości fal: 850 nm, 1310 nm, 1550 nm, 1625 nm, więc ktoś może pomyśleć o reflektometrze optycznym albo analizatorze widma. Jednak kluczowe są tu szczegóły: zakres pomiarowy w dBm, informacja o pomiarze w dB oraz typ adapterów. Analizator widma optycznego (OSA) służy głównie do analizy widma sygnału – rozkładu mocy w funkcji długości fali, szczególnie w systemach WDM. W jego specyfikacji zobaczysz zwykle zakres długości fal (np. 1260–1650 nm), rozdzielczość optyczną, dynamikę, dokładność długości fali, a nie krótki zakres mocy typu +6 do -60 dBm jako główny parametr. OSA nie jest na co dzień kalibrowany na cztery konkretne długości fal, tylko pracuje ciągle w szerokim paśmie. Spawarka światłowodowa to z kolei urządzenie technologiczne, które służy do łączenia włókien. W jej dokumentacji znajdziesz informacje o typach włókien, czasie spawania, typie wyrównywania (np. do płaszcza albo do rdzenia), wytrzymałości mechanicznej spawu, możliwości wykonywania osłonek termokurczliwych. Spawarka nie mierzy mocy w dBm, nie ma zakresu pomiarowego +6 do -60 dBm i nie używa się jej do pomiaru tłumienia toru. Reflektometr optyczny (OTDR) rzeczywiście pracuje na podobnych długościach fal jak w tabeli, ale jego specyfikacja wygląda zupełnie inaczej: podaje się zasięg dynamiczny w dB, minimalny rozdział zdarzeń, martwą strefę zdarzeniową i tłumieniową, typ impulsu pomiarowego, długości fali pracy. OTDR co prawda pokazuje poziomy mocy odbitej i rozproszonej, ale jego podstawową funkcją jest lokalizacja zdarzeń na długości toru (spawy, złącza, złamania), a nie bezpośredni pomiar mocy na porcie. Typowy błąd przy takich pytaniach polega na tym, że jak tylko ktoś widzi długości fal 1310/1550 nm, to od razu myśli „reflektometr”, bo kojarzy te wartości z pomiarami akceptacyjnymi. Tymczasem dopiero kombinacja: jednostki dBm i dB, zakres mocy, adaptery ST/SC/FC oraz brak parametrów związanych z odległością czy rozdzielczością jednoznacznie wskazuje na miernik mocy optycznej. W praktyce dobrą zasadą jest: jeśli w specyfikacji dominują parametry mocy i kalibracji, to patrzymy w stronę mierników, a jeśli odległości, zasięgi i rozdzielczości – to raczej reflektometr lub zaawansowane analizatory.