Prawidłowo, klasyczna światłowodowa sieć do transmisji sygnałów telewizyjnych CATV buduje się w topologii drzewa. W praktyce wygląda to tak, że z głównej stacji czołowej (headend) wychodzi jeden lub kilka głównych pni światłowodowych, które są kolejno rozgałęziane za pomocą splitterów optycznych i węzłów optycznych na coraz mniejsze odgałęzienia, aż do poziomu osiedla, budynku, a czasem nawet klatki schodowej. Tworzy to typową strukturę hierarchiczną: pień – gałęzie – podgałęzie, czyli właśnie drzewo. Taki układ jest stosowany zarówno w tradycyjnych sieciach HFC (Hybrid Fiber Coax), gdzie światłowód dochodzi do węzła optycznego, a dalej sygnał idzie kablem koncentrycznym, jak i w nowoczesnych rozwiązaniach FTTH w modelu RF overlay (nakładka sygnału TV na sieć PON). Z punktu widzenia projektowania sieci, topologia drzewa pozwala na efektywne wykorzystanie mocy optycznej nadajników, bo sygnał jest dzielony kaskadowo, z kontrolą budżetu mocy (tłumienie włókna, złącz, splitterów). Standardowe rozwiązania PON opisane w ITU-T G.984 (GPON) czy G.987 (XG-PON) też wykorzystują strukturę drzewa, tylko że do transmisji danych i usług triple-play, a sygnał TV może być dodany optycznie na innej długości fali (np. 1550 nm). W praktyce operatorzy kablowi stosują architekturę FTTB/FTTLA z drzewiastym rozprowadzeniem światłowodów od stacji czołowej do wielu węzłów dystrybucyjnych. Dzięki temu łatwiej jest zarządzać siecią, planować podziały obszarów, segmentację oraz modernizacje (np. przechodzenie z HFC na pełne FTTH). Moim zdaniem to drzewo jest po prostu najbardziej naturalne dla sieci rozgłoszeniowej, gdzie jeden sygnał ma dotrzeć do tysięcy abonentów, bez konieczności tworzenia skomplikowanych połączeń między nimi, jak w topologiach gwiazdy czy pierścienia. To też jest zgodne z dobrymi praktykami projektowania sieci dostępowych operatorów kablowych i ISP.
Światłowodowe sieci CATV są czasem mylone z klasycznymi topologiami znanymi z sieci komputerowych, co prowadzi do różnych skojarzeń typu gwiazda, magistrala czy pierścień. W praktyce jednak sposób, w jaki rozprowadza się sygnał telewizyjny od stacji czołowej do tysięcy abonentów, wynika z tego, że jest to usługa typowo rozgłoszeniowa, a nie komunikacja punkt–punkt czy wielopunkt o równorzędnym charakterze. To jest klucz do zrozumienia, czemu stosuje się topologię drzewa. Gwiazda kojarzy się wielu osobom z nowoczesnymi sieciami, bo mamy centralny punkt (switch, OLT) i od niego wychodzą pojedyncze łącza do każdego odbiorcy. W sieciach optycznych rzeczywiście występują układy przypominające gwiazdę, ale przy czystej gwieździe każdy abonent miałby oddzielne włókno bez pasywnych rozgałęzień po drodze. W CATV byłoby to kompletnie nieopłacalne ekonomicznie, bo sygnał TV jest taki sam dla bardzo wielu użytkowników, więc dużo rozsądniej jest go dzielić optycznie splitterami w strukturze drzewiastej. Prawdziwa topologia gwiazdy pojawia się częściej w sieciach korporacyjnych lub w niektórych implementacjach aktywnych sieci Ethernet w warstwie dostępowej, a nie w klasycznym CATV. Magistrala z kolei kojarzy się z dawnym Ethernetem na kablu koncentrycznym 10BASE2/10BASE5, gdzie wszystkie urządzenia wisiały na jednym wspólnym medium. W światłowodowej sieci CATV taki model byłby bardzo problematyczny, chociażby ze względu na trudności z utrzymaniem odpowiedniego budżetu mocy optycznej i zarządzaniem tłumieniem przy każdym dołączeniu abonenta. Poza tym awaria jednego odcinka „magistrali” odcinałaby wszystkich dalej, a to stoi w sprzeczności z nowoczesnymi wymaganiami niezawodności. Pierścień natomiast jest typowy dla sieci szkieletowych i metropolitalnych, np. w technologiach SDH, MSTP czy niektórych wdrożeniach Ethernet Ring Protection (G.8032). Tam pierścień służy głównie do zapewnienia redundancji: jak jedno łącze padnie, ruch idzie w drugą stronę. W warstwie dostępowej do abonentów w CATV używanie pierścienia nie ma większego sensu, bo sygnał telewizyjny ma po prostu dotrzeć w dół struktury do kolejnych rozgałęzień, a nie krążyć w kółko między węzłami. Typowym błędem myślowym jest tu przenoszenie pojęć z sieci LAN lub z warstwy szkieletowej na warstwę dostępową bez zastanowienia się nad charakterem usługi. W CATV chodzi o efektywne rozdzielenie jednego strumienia RF lub IP-TV do masy odbiorców, więc naturalna jest struktura drzewa, z centralną stacją czołową i kaskadą węzłów optycznych oraz splitterów. To podejście jest spójne ze standardami dla sieci PON (ITU-T G.984, G.987) i dobrymi praktykami operatorów kablowych, którzy planują swoje sieci właśnie w układach drzewiastych, czasem z dodatkowymi pętlami tylko w części szkieletowej dla zwiększenia niezawodności.