Kwalifikacja: INF.06 - Montaż i eksploatacja szerokopasmowych sieci kablowych pozabudynkowych
W przypadku realizacji, której z wymienionych usług dostępnych w sieci nie jest konieczne uruchomienie transmisji zwrotnej?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
W klasycznej usłudze telewizji cyfrowej (DVB-T, DVB-C, DVB-S) sygnał jest nadawany jednokierunkowo: od nadawcy do odbiorcy. Mówi się, że jest to transmisja typu broadcast lub multicast, gdzie setki czy tysiące użytkowników odbierają ten sam strumień danych, a odbiornik (dekoder, telewizor z tunerem DVB) nic nie odsyła z powrotem do sieci. I właśnie dlatego do samego odbioru telewizji cyfrowej nie jest potrzebna transmisja zwrotna, czyli tzw. kanał zwrotny. W praktyce wygląda to tak, że operator kablowy, satelitarny albo naziemny emituje strumień MPEG-TS z wieloma programami, zakodowany według standardów DVB i kompresji wideo (H.264/AVC, czasem HEVC), a odbiornik tylko „słucha” tego strumienia i wybiera odpowiedni kanał, ale nie prowadzi żadnego dialogu z serwerem. Kanał zwrotny zaczyna być potrzebny dopiero przy usługach interaktywnych, jak np. zamawianie VOD, EPG z funkcjami sieciowymi, głosowania w teleturniejach, aplikacje HbbTV czy różne „smart” dodatki. Natomiast samo przełączanie zwykłych kanałów telewizyjnych odbywa się wyłącznie lokalnie – odbiornik zmienia PID-y i częstotliwość, ale nie wysyła żadnej informacji do nadawcy. Z mojego doświadczenia w sieciach kablowych mówi się wręcz, że „goły DVB” to usługa bezinterakcyjna, a dopiero gdy dołożymy modem kablowy DOCSIS albo inną ścieżkę IP, pojawia się prawdziwy kanał zwrotny. W dobrze zaprojektowanej sieci jest to rozdzielone: warstwa broadcastu TV i osobno warstwa IP dla usług interaktywnych. To właśnie odróżnia tradycyjną telewizję cyfrową od usług takich jak VoD, Time Shift czy dostęp do Internetu, gdzie komunikacja dwukierunkowa jest absolutnym wymogiem technicznym.