Kwalifikacja: INF.06 - Montaż i eksploatacja szerokopasmowych sieci kablowych pozabudynkowych
Wskaż kolejność alarmów generowanych przez urządzenia cyfrowych sieci rozległych, uporządkowanych od alarmu najważniejszego do najmniej ważnego.
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Prawidłowa kolejność poziomów alarmów w typowych urządzeniach cyfrowych sieci rozległych to: Critical, Major, Minor, Warning – od najbardziej krytycznego do najmniej istotnego. Taka hierarchia nie jest przypadkowa, tylko wynika z praktyki eksploatacji sieci i z przyjętych w branży standardów zarządzania, opartych m.in. na modelu FCAPS oraz zaleceniach ITU-T i ogólnie przyjętych zasadach w systemach NMS/EMS. Alarm typu Critical oznacza zwykle całkowitą utratę usługi albo bardzo poważne zagrożenie ciągłości działania, np. brak łączności z głównym routerem brzegowym, uszkodzenie modułu zasilania bez redundancji, awaria łącza szkieletowego w sieci operatora. W praktyce takie zdarzenie wymaga natychmiastowej reakcji, często zgodnie z procedurą „incident management” i z jasno określonym SLA. Major to nadal poważna usterka, ale niekoniecznie pełny blackout – np. awaria jednego z redundantnych interfejsów, mocno podwyższony poziom błędów na łączu, przeciążenie routera rdzeniowego. Usługa jeszcze działa, ale jej jakość jest mocno zagrożona. Minor oznacza problem o mniejszym wpływie na usługę, często częściowy lub lokalny, np. pojedyncze błędy transmisji, brak jednego z dwóch źródeł zasilania przy zachowanej redundancji, sporadyczne restarty interfejsu. To sygnał, że coś warto zaplanować do naprawy, ale nie jest to pożar do gaszenia na już. Warning to najniższy poziom – ostrzeżenia, stany graniczne, np. rosnące wykorzystanie pasma, rosnąca temperatura urządzenia, licznik błędów przekraczający próg ostrzegawczy. Z mojego doświadczenia takie warningi służą głównie do proaktywnego utrzymania sieci – żeby zauważyć trend zanim dojdzie do Major lub Critical. W dobrze skonfigurowanym systemie monitoringu (np. w NMS operatora) priorytetyzacja w tej kolejności pozwala zespołowi utrzymania sieci skupić się najpierw na przywróceniu kluczowych usług, a dopiero potem na optymalizacji i „kosmetyce” parametrów. Moim zdaniem znajomość tej hierarchii jest obowiązkowa dla każdego, kto chce sensownie interpretować alarmy w sieciach WAN i nie gubić się w natłoku zdarzeń.