Kwalifikacja: CHM.02 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu chemicznego

Aluminium, choć jest lekkim i stosunkowo odpornym na korozję metalem, nie jest idealnym wyborem do przechowywania kwasu siarkowego. Aluminium reaguje z kwasami, zwłaszcza w wyższych temperaturach, co prowadzi do jego degradacji i utraty integralności strukturalnej. Z tego powodu jego stosowanie w takich aplikacjach byłoby niebezpieczne i nieekonomiczne. Miedź z kolei jest dobrze znana ze swojej odporności na korozję w środowiskach wodnych i atmosferycznych, ale w przypadku kwasów, zwłaszcza takich jak kwas siarkowy, jej odporność jest niewystarczająca. Miedź reaguje z kwasem siarkowym, tworząc siarczan miedzi, co prowadzi do szybkiego niszczenia materiału. Co więcej, reakcja ta może być katalizowana przez obecność zanieczyszczeń, przyspieszając proces korozji. Mosiądz, będący stopem miedzi i cynku, dziedziczy wiele właściwości miedzi i, podobnie jak ona, jest podatny na działanie kwasu siarkowego. Cynk obecny w stopie dodatkowo reaguje z kwasem, co tylko pogarsza sytuację. W wyniku tych reakcji struktura mosiądzu szybko się degraduje, co czyni go nieodpowiednim materiałem do budowy zbiorników na kwas siarkowy. Stosowanie materiałów takich jak aluminium, miedź czy mosiądz w aplikacjach związanych z przechowywaniem silnie żrących substancji chemicznych, jak kwas siarkowy, jest poważnym błędem, który może prowadzić do awarii sprzętu i potencjalnie niebezpiecznych sytuacji w środowisku przemysłowym.