Kwalifikacja: CHM.02 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu chemicznego

Analiza zawartości jonów wapnia i magnezu w solance za pomocą metod takich jak jodometryczna, strąceniowa czy wagowa może być myląca dla wielu osób, które starają się dobrać odpowiednią technikę analityczną. Metoda jodometryczna polega na redukcji jodku potasu do jodu w obecności jonu metalu, co czyni ją bardziej odpowiednią dla oznaczania substancji redoks, a nie dla bezpośredniego oznaczania jonów metali takich jak Ca²⁺ i Mg²⁺. Choć w teoretycznych rozważaniach można próbować zastosować tę metodę, jej efektywność w kontekście chemii analitycznej dla tych konkretnych jonów jest ograniczona. Z kolei metoda strąceniowa polega na wytwarzaniu nierozpuszczalnych osadów z soli metali, co może być użyteczne w niektórych przypadkach, ale w praktyce jest trudne do zastosowania przy niskich stężeniach i w obecności innych konkurencyjnych jonów, co prowadzi do błędów w oznaczeniach. Metoda wagowa, chociaż może być stosowana w chemii analitycznej, wymaga znacznych ilości próbki i jest bardziej czasochłonna, przez co rzadziej używana do szybkiej analizy jonów w roztworach. W każdym z tych przypadków istnieje ryzyko wprowadzenia błędów pomiarowych, co czyni je mniej odpowiednimi w kontekście oczyszczania solanki przed produkcją sody; w praktyce metody te nie spełniają standardów jakościowych wymaganych w przemyśle chemicznym.