Odpowiedź jest poprawna, ponieważ opisuje pełny proces analizy sitowej zgodnie z uznawanymi normami i praktykami w laboratoriach badawczych. W pierwszej kolejności, ważenie pobranej próbki jest kluczowym krokiem, ponieważ pozwala na określenie udziału wagowego poszczególnych frakcji w odniesieniu do całkowitej masy. Następnie, przesianie próbki przez zestaw sit zgodny z normą zapewnia, że uzyskane frakcje będą miały odpowiednie rozmiary i będą zgodne ze standardami branżowymi, co jest istotne w przypadku badań jakościowych i ilościowych. Ważenie otrzymanych frakcji to następny krok, który umożliwia dokładne obliczenie ich udziału w masie próbki. Taki sposób postępowania jest zgodny z normami ISO oraz innymi regulacjami, co zapewnia rzetelność wyników. Przykładowo, w przemyśle budowlanym analiza sitowa jest powszechnie stosowana do oceny jakości materiałów sypkich, takich jak piasek czy żwir, co ma kluczowe znaczenie dla właściwego doboru surowców oraz zapewnienia trwałości konstrukcji.
Analiza sitowa jest specyficzną metodą, której celem jest określenie rozkładu ziaren w próbce materiału. Istotnym błędem w podejściu przedstawionym w niepoprawnych odpowiedziach jest brak zrozumienia, że przesianie próbki przez zestaw sit umożliwia uzyskanie ważnych danych o frakcjach ziaren, które są niezbędne do dalszych analiz. W przypadku pierwszej z nieprawidłowych odpowiedzi, ważenie frakcji właściwej i podziarna po przesianiu przez jedno sito jest zbyt ograniczone, ponieważ nie uwzględnia dokładnego rozkładu ziaren, co może prowadzić do błędnych wniosków. Kolejnym typowym błędem jest mielenie próbki w moździerzu, co zmienia jej strukturę i może prowadzić do utraty cennych danych o rzeczywistych wielkościach ziaren. Takie podejście jest niezgodne z zasadami analizy sitowej, która zakłada pracę z materiałem w jego naturalnej formie. Ważne jest również, aby w procesie analizować wszystkie frakcje, a nie tylko wybraną, co stanowi kluczowy element w obliczaniu ich udziału. W praktyce oznacza to, że brak ważenia wszystkich otrzymanych frakcji wprowadza niepewność do wyników i może prowadzić do błędnych interpretacji. Ostatni błąd dotyczy przesiania próbki przez sito o największych oczkach, co nie tylko ogranicza proces analizy, ale także nie pozwala na dokładne określenie mniejszych frakcji, które mogą być istotne w kontekście zastosowania materiału. Zrozumienie tych zasad jest kluczowe dla uzyskania wiarygodnych i użytecznych wyników analizy sitowej.