Aby obliczyć objętość kwasu solnego o stężeniu 2 mol/dm³ potrzebną do uzyskania 250 cm³ roztworu o stężeniu 0,15 mol/dm³, należy skorzystać z równania: C1V1 = C2V2, gdzie C1 i V1 to stężenie i objętość kwasu, a C2 i V2 to stężenie i objętość roztworu. Obliczając, mamy: 2 mol/dm³ * V1 = 0,15 mol/dm³ * 0,250 dm³. Przekształcając to równanie, otrzymujemy V1 = (0,15 mol/dm³ * 0,250 dm³) / 2 mol/dm³ = 0,01875 dm³ = 18,75 cm³. Użycie tego rodzaju obliczeń jest powszechną praktyką w laboratoriach chemicznych, aby przygotować roztwory o wymaganych stężeniach. Przykładowo, w przemysłowych procesach chemicznych, precyzyjne obliczenia pozwalają na optymalizację reakcji chemicznych oraz minimalizację odpadów, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i efektywności procesów chemicznych.
Wyniki uzyskane podczas obliczeń mogą prowadzić do błędnych konkluzji, jeśli nie uwzględnimy wszystkich aspektów związanych z przygotowaniem roztworów. Na przykład, jeżeli ktoś oblicza objętość kwasu solnego, ale nie pamięta o konwersji jednostek, może uzyskać błędne wyniki. Ponadto, niewłaściwe zrozumienie stężenia i jego jednostek, takich jak mol/dm³, prowadzi do nieprawidłowych obliczeń. W praktyce laboratoryjnej istotne jest, aby zrozumieć, że stężenie odnosi się do ilości moli substancji chemicznej w danej objętości roztworu. Jeśli ktoś błędnie założy, że stężenie 2 mol/dm³ oznacza, iż objętość kwasu będzie mniejsza, może dojść do sytuacji, w której nie otrzyma wystarczającej ilości reagentu do przygotowania roztworu o żądanej koncentracji. Dodatkowo, ignorowanie przeliczeń związanych z jednostkami objętości, jak przejście z dm³ na cm³, może prowadzić do znacznych różnic w wynikach. W laboratoriach warto wprowadzić systematyczne podejście do obliczeń, co jest zgodne z dobrą praktyką laboratoryjną, zapewniającą dokładność i powtarzalność wyników.