Kwalifikacja: CHM.06 - Organizacja i kontrolowanie procesów technologicznych w przemyśle chemicznym

W analizie błędnych odpowiedzi kluczowe jest zrozumienie koncepcji stężenia roztworów oraz przekroczenia masy rozpuszczalnika lub substancji rozpuszczonej. Odpowiedzi sugerujące, że do przygotowania 400 g roztworu potrzebne są różne ilości KNO3 i wody, wynikają z nieprawidłowych obliczeń lub niepełnego zrozumienia definicji stężenia. Odpowiedź z 20 g KNO3 i 400 g wody jest błędna, ponieważ suma masy KNO3 i wody przekracza 400 g, co narusza zasady przygotowywania roztworów. W przypadku 40 g KNO3 i 360 g wody również otrzymujemy niewłaściwe stężenie, ponieważ 40 g to 10% masy całkowitej, nie spełniając wymogu 5%. Ostatnia niepoprawna opcja, zawierająca 10 g KNO3 i 390 g wody, skutkuje zaledwie 2,5% stężeniem, co również jest błędem. Często popełniane błędy w takich obliczeniach wynikają z pomylenia masy rozpuszczonej z całkowitą masą roztworu. Kluczowym jest zrozumienie, że stężenie procentowe odnosi się do masy substancji rozpuszczonej w stosunku do całkowitej masy roztworu, co jest fundamentalnym aspektem nauk chemicznych. W praktyce chemicznej, takie błędne obliczenia mogą prowadzić do nieprawidłowych analiz oraz wyników eksperymentalnych, co podkreśla znaczenie dokładności w laboratoriach.