Fladrowanie to technika wykończenia drewnianych powierzchni, która wymaga użycia pędzelków, szczotek i gąbek w celu uzyskania pożądanego efektu wizualnego. Dzięki tej metodzie można osiągnąć różnorodne faktury i kolory, co jest istotne w procesie dekoracji mebli. Fladrowanie polega na nanoszeniu specjalnych preparatów na powierzchnię drewna, co pozwala na uzyskanie efektywnego połączenia koloru i struktury. Przykładowo, można zastosować fladrowanie do podkreślenia słojów drewna, co nadaje meblom naturalny i elegancki wygląd. W branży meblarskiej technika ta jest często wykorzystywana podczas renowacji starych mebli, gdzie istotne jest zachowanie oryginalnego charakteru drewna. Warto podkreślić, że do fladrowania stosuje się różne rodzaje farb i lakierów, co umożliwia dostosowanie efektu do indywidualnych potrzeb klienta. Przestrzeganie standardów jakości w fladrowaniu, takich jak odpowiednie przygotowanie powierzchni oraz dobór właściwych narzędzi, ma kluczowe znaczenie dla ostatecznego efektu wykończenia.
Intarsjowanie, inkrustowanie oraz okleinowanie to techniki wykończeniowe, które różnią się zasadniczo od fladrowania. Intarsjowanie polega na wkomponowywaniu w powierzchnię drewna różnych rodzajów drewna, metali lub innych materiałów, co wymaga precyzyjnego cięcia i często nie angażuje narzędzi takich jak pędzelki czy gąbki. Ten proces jest bardziej skomplikowany i czasochłonny, ponieważ wymaga dużej precyzji w dopasowywaniu elementów, a także odpowiednich klejów do ich trwałego połączenia. Inkrustowanie z kolei odnosi się do techniki zdobienia, w której w drewnie umieszcza się fragmenty innych materiałów, jak na przykład muszle czy kamienie, co również nie wymaga użycia tradycyjnych narzędzi wykończeniowych. Okleinowanie to proces polegający na pokrywaniu drewnianych powierzchni cienkimi arkuszami drewna lub innych materiałów, który również nie wykorzystuje pędzelków i gąbek, a bardziej skupia się na technologii klejenia oraz obróbki powierzchni. Błędne jest więc utożsamianie tych technik z fladrowaniem, które jest bardziej związane z malowaniem i wykończeniem powierzchni, a nie z łączeniem różnych materiałów. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi technikami pozwala lepiej dostosować metody obróbcze do zamierzonych efektów, co jest kluczowe w pracy z drewnem.