Kwalifikacja: DRM.04 - Wytwarzanie wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Stosowanie klejów polioctanowinylowych w kontekście oklejania płyt wiórowych naturalną okleiną nie jest zalecane, zwłaszcza w procesach wymagających wysokiej temperatury i ciśnienia, takich jak prasowanie na gorąco. Kleje te, znane również jako PVA, charakteryzują się dobrymi właściwościami adhezyjnymi w warunkach pokojowych, lecz ich odporność na wodę oraz wysoką temperaturę jest ograniczona. Z tego powodu, nie zapewniają one wymaganej trwałości połączenia w aplikacjach przemysłowych. Kleje fenolowo-formaldehydowe, z kolei, są stosowane głównie w produkcji materiałów kompozytowych oraz w zastosowaniach wymagających dużej wytrzymałości, jednak ich nadmiar formaldehydu czyni je mniej preferowanym wyborem w produkcji mebli, gdzie kluczowa jest estetyka oraz bezpieczeństwo użytkowania. Klej kazeinowy, bazujący na białku mleka, również nie jest odpowiedni do oklejania w przypadku, gdy stawiamy na wysokie temperatury, ponieważ jego właściwości mechaniczne są niewystarczające. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych niewłaściwych klejów to często brak zrozumienia specyfiki procesu produkcji oraz niedostateczna wiedza na temat właściwości różnorodnych klejów i ich zastosowania w różnych kontekstach przemysłowych. Wybór niewłaściwego kleju może prowadzić do problemów z jakością wykończenia oraz długowiecznością produktu końcowego.