Kwalifikacja: DRM.04 - Wytwarzanie wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych
Zawód: Technik technologii drewna, Stolarz
Aby wykonać wstawki wklejane w miejsca naprawiane na powierzchni zabytkowego mebla, należy wybrać drewno, które
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wybór drewna, które jest zbliżone wiekiem do drewna w naprawianym meblu, jest kluczowy w procesie restauracji zabytków. Starsze drewno często ma unikalne cechy, takie jak struktura włókien czy naturalne zmiany, które rozwijały się przez lata. Użycie wstawki z drewna o podobnym wieku zapewnia większą jednorodność w wyglądzie oraz spójność w zachowaniu materiału pod wpływem zmian warunków otoczenia, takich jak wilgotność czy temperatura. Przykładowo, jeśli naprawiamy mebel z XIX wieku, wstawki z drewna pochodzącego z tego samego okresu będą miały zbliżone właściwości fizyczne i estetyczne, co pozwoli na lepsze wtopienie się w oryginalną strukturę mebla. Dodatkowo, stosowanie drewna o zbliżonym wieku jest zgodne z międzynarodowymi standardami konserwacji, takimi jak zasady ICOM-CC, które zalecają stosowanie materiałów autentycznych i historycznych w pracach restauratorskich, co podkreśla wagę zachowania oryginalności oraz integralności zabytków.
Wybór drewna o wilgotności większej od drewna w naprawianym meblu stwarza ryzyko powstania problemów związanych z deformacjami i pęknięciami. Drewno o wyższej wilgotności może prowadzić do dalszego uszkodzenia oryginalnej struktury, ponieważ w miarę wysychania drewno kurczy się, co może powodować powstawanie szczelin i nierówności. Z kolei dobór drewna o barwie ciemniejszej od naprawianego drewna sprawia, że naprawa staje się widoczna, co jest niepożądane w kontekście restauracji zabytków. Konserwatorzy powinni dążyć do tego, aby wstawki były jak najbardziej zharmonizowane z oryginalną barwą drewna, aby uniknąć efektywnych kontrastów, które mogą naruszyć estetykę mebla. Ponadto, drewno, które różni się rysunkiem od drewna naprawianego, może wprowadzić niejednorodność, co również nie jest zgodne z zasadami profesjonalnej konserwacji. Kluczowe w restauracji zabytków jest zachowanie spójności strukturalnej i wizualnej, co jest osiągane przez dobór materiałów zgodnych z oryginalnymi właściwościami drewna. Często mylące jest przekonanie, że różnica w właściwościach drewna może dodać charakteru, jednak w rzeczywistości prowadzi to do osłabienia wartości historycznej i artystycznej obiektu.