Kwalifikacja: DRM.04 - Wytwarzanie wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych

Kleje kazeinowe, fenolowe oraz wikolowe różnią się znacznie od kleju glutynowego pod względem składu i metody aplikacji. Klej kazeinowy, bazujący na białkach mleka, jest gotowy do użycia po wymieszaniu z wodą, ale nie wymaga ani moczenia, ani podgrzewania. Jego właściwości klejące są aktywowane w wyniku kontaktu z wodą, a nie przez podgrzewanie, co czyni go mniej elastycznym w porównaniu do kleju glutynowego. Z kolei klej fenolowy, będący syntetycznym klejem termoutwardzalnym, jest stosowany głównie w zastosowaniach wymagających wysokiej odporności chemicznej i termicznej, ale również nie wymaga podgrzewania przed użyciem. Zastosowanie tego kleju koncentruje się na budownictwie i produkcji elementów kompozytowych. Natomiast wikol, czyli klej PVA, jest najczęściej stosowany w pracach rękodzielniczych i małych naprawach, również nie wymaga podgrzewania. Typowym błędem popełnianym przez osoby poszukujące informacji na temat klejów jest mylenie ich właściwości i zastosowań, co może prowadzić do nieefektywnego użycia materiałów. Ostatecznie, zrozumienie specyfiki każdego z tych klejów, ich przygotowania i zastosowań jest kluczowe dla uzyskania satysfakcjonujących efektów, a brak tej wiedzy może prowadzić do nieporozumień i niewłaściwych wyborów w procesie klejenia.