Politura jest idealnym środkiem do odnawiania zabytkowych mebli wykończonych na wysoki połysk, w tym barokowych komód. Jest to substancja, która nie tylko przywraca blask, ale także zabezpiecza powierzchnię przed dalszymi uszkodzeniami. Politura, w porównaniu do innych środków, takich jak lakier czy olej, ma zdolność do wnikania w strukturę drewna, co sprawia, że jest szczególnie skuteczna w przypadku zabytkowych mebli, które mogą wymagać delikatnego podejścia. Jej aplikacja jest stosunkowo prosta: należy nałożyć ją na czystą, suchą szmatkę i równomiernie wetrzeć w powierzchnię mebla. Ważne jest, aby używać politury wysokiej jakości, zgodnej z normami konserwatorskimi, aby uniknąć uszkodzenia oryginalnej powłoki. Przykładami zastosowania politury są prace konserwatorskie w muzeach oraz renowacje mebli w domach prywatnych, gdzie zachowanie oryginalnego wyglądu jest kluczowe. Dodatkowo, politura może być stosowana w regularnej pielęgnacji mebli, co pozwala na ich długotrwałe zachowanie i estetyczny wygląd.
Wybór niewłaściwego środka do renowacji zabytkowej komody może prowadzić do nieodwracalnych szkód. Lakier, choć często stosowany w nowoczesnych meblach, tworzy twardą powłokę na powierzchni drewna, co może zablokować naturalne procesy oddechowe materiału. W przypadku mebli zabytkowych, które mogą mieć już osłabioną strukturę, lakier może dodatkowo pogorszyć ich stan, prowadząc do pęknięć lub łuszczenia się. Olej, chociaż dobrze nadaje się do nawilżania drewna, nie jest rekomendowany do uzyskania wysokiego połysku, który jest charakterystyczny dla barokowych komód. Po nałożeniu oleju, powierzchnia może stać się matowa, a to nie odpowiada oryginalnemu wyglądowi mebla. Wosk, mimo że może dodać blasku, nie daje trwałej ochrony i może być niewystarczający w kontekście zabezpieczenia zniszczonej powłoki. Zastosowanie wosku bez wcześniejszej renowacji może prowadzić do powstawania smug i nierówności. Właściwe podejście do konserwacji wymaga zrozumienia specyfiki zastosowanego materiału oraz jego historycznego znaczenia. W kontekście zabytków, kluczowe jest stosowanie technik i środków, które są zgodne z zaleceniami konserwatorskimi oraz które nie naruszą struktury oryginalnych powłok. Wybór niewłaściwego środka renowacyjnego może skutkować nie tylko estetycznym, ale i technicznym pogorszeniem stanu mebla.