Łupanie to proces obróbczy, który polega na rozdzielaniu materiału na mniejsze kawałki poprzez uderzenie lub nacisk, a nie na skrawaniu materiału. W obróbce skrawaniem najważniejsze jest usuwanie materiału za pomocą narzędzi skrawających, takich jak wiertła, frezy czy piły. W przeciwieństwie do skrawania, łupanie nie wymaga precyzyjnych narzędzi ani kontrolowania wymiarów detali. Przykłady zastosowania łupania można znaleźć w przemyśle drzewnym, gdzie drewno jest łupane na mniejsze elementy do dalszej obróbki. W kontekście standardów branżowych, łupanie różni się znacznie od takich procesów jak frezowanie czy wiercenie, które opierają się na ścisłych normach jakości i precyzji. Dobrze jest zatem rozumieć różnice między tymi metodami, aby odpowiednio dobierać techniki w zależności od wymagań produkcyjnych.
Obróbka skrawaniem to proces polegający na usuwaniu materiału z detalu w celu nadania mu pożądanych kształtów i wymiarów. Wiercenie, piłowanie oraz frezowanie to techniki, które w istocie opierają się na skrawaniu. Wiercenie jest procesem, w którym narzędzie skrawające, zazwyczaj wiertło, wykonuje ruch obrotowy, a materiał jest usuwany w postaci wiórów, co pozwala na uzyskanie otworów o różnej średnicy. Piłowanie to natomiast metoda, w której materiał jest cięty przy pomocy piły, a ruch narzędzia może być prostoliniowy lub wahadłowy. Frezowanie to zaawansowany proces skrawania, w którym narzędzie skrawające – frez – porusza się w różnorodnych kierunkach, umożliwiając uzyskanie skomplikowanych kształtów i dużej precyzji. Pojęcie obróbki skrawaniem często mylone jest z innymi metodami, dlatego ważne jest, aby dostrzegać różnice w technikach obróbczych oraz ich zastosowaniach. Niepoprawne rozumienie tych terminów może prowadzić do niewłaściwego doboru technologii w procesach produkcyjnych, co w efekcie może generować straty materiałowe i zwiększać koszty produkcji.