Kwalifikacja: DRM.08 - Organizacja i prowadzenie procesów przetwarzania drewna i materiałów drewnopochodnych

Wybór jednego papieru ściernego o symbolu P 80 do szlifowania drewna bukowego nie prowadzi do uzyskania gładkiej powierzchni, ponieważ ziarno tego papieru jest zbyt grube. Użycie papieru o takiej ziarnistości skutkuje głębszymi rysami i większymi nierównościami, co negatywnie wpływa na jakość wykończenia. Z kolei zastosowanie papieru P 60 również jest niewłaściwe, gdyż jego bardzo duża ziarnistość sprawia, że nie tylko nie wygładza powierzchni, ale także może powodować uszkodzenia struktury drewna, co skutkuje koniecznością dodatkowego szlifowania. Typowym błędem jest założenie, że im grubsze ziarno, tym szybciej osiągniemy pożądany efekt, co w rzeczywistości prowadzi do odwrotnego skutku. W przypadku papieru P 120, jedno szlifowanie jest niewystarczające dla uzyskania odpowiedniej gładkości, zwłaszcza na twardych gatunkach drewna, jak buk, gdzie drobne nierówności mogą być nadal widoczne. Właściwe podejście do szlifowania wymaga użycia papieru ściernego o optymalnej ziarnistości oraz odpowiedniej liczby przejść, co w przypadku drewna bukowego zaleca dwukrotne szlifowanie papierem P 150 jako najbardziej efektywną strategię.