Oznaczenie ściernicy literą N wskazuje na jej twardość – jest to ściernica o średniej twardości, która świetnie sprawdza się właśnie przy pracy ze szkłem ołowiowym. Moim zdaniem to jest taki złoty środek – nie za miękka, nie za twarda. Jeśli użyjesz ściernicy o twardości N, uzyskasz precyzyjne cięcia i rzeźbienia, a jednocześnie ograniczysz ryzyko pękania czy uszkadzania szkła, co jest mega ważne przy delikatnych i dekoracyjnych pracach. Praktyka pokazuje, że takie ściernice dobrze odprowadzają ciepło, co minimalizuje przegrzewanie materiału i ewentualne odpryski. Branżowe normy, jak choćby EN 12413, jasno określają, że dobór twardości ściernicy musi być dostosowany do właściwości obrabianego materiału, a szkło ołowiowe wymaga właśnie tego typu kompromisu. Osobiście uważam, że warto też pamiętać o odpowiedniej granulacji ściernicy – zbyt gruba lub zbyt drobna potrafi zupełnie zepsuć efekt. W praktyce warsztatowej często spotyka się ściernice oznaczone N przy pracy z szybami dekoracyjnymi, witrażami czy nawet rzeźbionymi elementami szklanymi. To się po prostu sprawdza od lat.
Wybór ściernicy o twardości innej niż N przy obróbce szkła ołowiowego to częsty błąd, który wynika z mylnego przełożenia zasad pracy z innymi materiałami szklanymi lub nawet metalami. Ściernice oznaczone literami L, M lub K bardzo różnią się twardością od N i to właśnie decyduje o ich przeznaczeniu. Przykładowo, litera L oznacza ściernicę miękką, która może za szybko się zużywać podczas obróbki szkła ołowiowego i powodować nierównomierne ścieranie – w efekcie trudno o powtarzalną jakość pracy, a szkło może się nawet nadmiernie nagrzewać i pękać. K z kolei to ściernica jeszcze bardziej miękka, wręcz dedykowana do bardzo delikatnych materiałów lub specyficznych precyzyjnych prac, ale niekoniecznie do szkła ołowiowego, które jednak potrzebuje pewnej stabilności narzędzia. M to opcja o twardości pośredniej, ale nadal nieoptymalna – z mojego doświadczenia wynika, że przy dłuższej pracy z taką ściernicą szybko pojawiają się mikrouszkodzenia na powierzchni szkła, szczególnie jeśli materiał jest cienki lub ma nieregularny kształt. Często spotyka się opinię, że twardsze ściernice lepiej tną materiały kruche, jednak w przypadku szkła ołowiowego jest odwrotnie – zbyt twarda ściernica w połączeniu z delikatnością szkła prowadzi do odprysków, zmatowień, a nawet pęknięć. W pracy ze szkłem, gdzie liczy się nie tylko funkcja użytkowa, ale i walory estetyczne, dobór odpowiedniej ściernicy ma kluczowe znaczenie. Typowym błędem jest też kierowanie się wyłącznie rodzajem ścierniwa zamiast twardością – tymczasem dopasowanie twardości pozwala na kontrolę przebiegu procesu szlifowania, co jest zgodne z zasadami efektywnej i bezpiecznej obróbki szkła zgodnie z wytycznymi branżowymi. Patrząc na to praktycznie, lepiej trzymać się sprawdzonych kombinacji – ściernica N to po prostu rozsądny wybór dla szkła ołowiowego.