Kwalifikacja: CES.02 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu szklarskiego

Przechowywanie drewnianych form szklarskich w innych miejscach niż w zbiorniku z wodą, jak np. w lodówce, suszarni czy zbiorniku z olejem, to dość częsty błąd wynikający z niezrozumienia specyfiki materiału i procesu. Lodówka kojarzy się z niskimi temperaturami i ograniczeniem rozwoju mikroorganizmów, ale drewno w takich warunkach traci wilgoć jeszcze szybciej. Suche powietrze lodówki może prowadzić do kurczenia się drewna, pękania i zniekształceń, a to wprost przekłada się na skrócenie czasu użytkowania formy. Suszarnia z kolei to środowisko, gdzie drewno oddaje wodę bardzo intensywnie – i choć takie miejsce służy do sezonowania drewna przed wykonaniem narzędzi, gotowa forma nie powinna tam trafić, bo szybko stanie się bezużyteczna: popęka, odkształci się, a jej powierzchnia stanie się szorstka, czasem nawet zacznie się łuszczyć. Olej wydaje się atrakcyjny, bo teoretycznie chroni drewno przed wilgocią z powietrza i może je natłuścić, ale w praktyce forma nasycona olejem nie tylko traci „oddychalność”, ale podczas kontaktu z masą szklaną zaczyna się przypalać i wydzielać nieprzyjemne opary. Często spotykałem się z opinią, że olej chroni przed zniszczeniem, ale to raczej mit – żadna szanująca się huta szkła nie używa tego rozwiązania. Typowy błąd to traktowanie drewna narzędziowego podobnie jak innych materiałów, nie zwracając uwagi na to, że drewno musi być stale nasycone wodą, by spełniało swoją funkcję podczas kontaktu z gorącym szkłem. Branżowe standardy i praktyka jasno pokazują, że tylko przechowywanie form w wodzie gwarantuje odpowiednią żywotność i bezpieczeństwo podczas pracy. Warto o tym pamiętać, bo czasem najprostsze rozwiązania są po prostu najlepsze i sprawdzone przez lata praktyki.