Kwalifikacja: CES.02 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu szklarskiego

Wielu uczniów czy nawet młodych operatorów mieszarek szklarskich ma pokusę, żeby od razu przejść do działania – czyli wrzucać surowce do pojemnika, ustawiać obroty bębna czy nawet nie zastanawiać się nad wagą samego pojemnika. To jest taki typowy błąd myślowy: skupiamy się na samej mieszance, nie myśląc o dokładności procesu ważenia. Jeżeli od razu napełnisz pojemnik sodą lub piaskiem, nie ustalając wcześniej tary, to wszystkie dalsze obliczenia masy będą zafałszowane – nigdy nie będziesz pewny, ile dokładnie surowca wrzuciłeś. To się może wydawać mało ważne, ale w praktyce szkło jest materiałem bardzo wrażliwym na proporcje składników. Nawet kilkuprocentowy błąd w masie powoduje zmiany właściwości końcowego produktu – na przykład staje się on bardziej kruchy albo traci przejrzystość. Innym częstym błędem jest skupienie się na obrotach bębna mieszarki na samym początku – to ma oczywiście znaczenie dla jakości mieszania, ale dopiero wtedy, gdy już wszystkie składniki są dokładnie odważone i znajdują się w bębnie. Praktyka branżowa i wszystkie nowoczesne standardy produkcji szkła wyraźnie podkreślają, że ustalenie tary pojemnika musi być pierwszą czynnością, zanim w ogóle cokolwiek dosypiesz. W przeciwnym razie mieszanka może nie spełnić wymagań jakościowych, a cały proces produkcyjny będzie wymagał poprawek. Z mojego doświadczenia wynika, że takie 'przeskakiwanie' podstawowych kroków to najczęstsza przyczyna drobnych awarii i problemów z recepturą. Lepiej więc nie spieszyć się – najpierw dokładnie ustalić tarę, potem przejść do odważania kolejnych surowców, a dopiero na końcu zadbać o resztę parametrów procesu.