Kwalifikacja: CES.02 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu szklarskiego

W branży szklarskiej łatwo się pomylić, bo jest kilka metod produkcji tafli szkła, ale nie wszystkie nadają się do uzyskiwania ornamentowych wzorów. Wydmuchiwanie to technika raczej historyczna i stosowana głównie do wyrobu szkła artystycznego albo butelek, słoików, czy ozdób – tam, gdzie liczy się indywidualny kształt, a nie powtarzalna powierzchnia. Przy produkcji szkła płaskiego ornamentowego wydmuchiwanie po prostu się nie sprawdza, bo trudno wtedy kontrolować grubość i jakość powierzchni na dużych taflach. Metoda float jest dziś standardem wytwarzania zwykłego szkła płaskiego, które jest bardzo gładkie i przezroczyste – idealne na szyby okienne albo lustra, ale nie pozwala na uzyskanie wzorów dekoracyjnych, bo szkło po prostu pływa po ciekłym metalu i zastyga, nie mając kontaktu z żadnymi matrycami czy walcami z wzorem. Z kolei ciągnienie pionowe, choć kiedyś stosowane do produkcji szkła okiennego, dziś prawie wyszło z użycia – technika ta nie pozwala uzyskać ani dużych tafli, ani dekoracyjnych wzorów, bo szkło ciągnie się w górę z wanny i nie ma jak odcisnąć na nim regularnych ornamentów. Często myśli się, że każde szkło płaskie powstaje tymi samymi metodami, ale rzeczywistość branżowa jest dużo bardziej wyspecjalizowana. Jeśli chodzi o ornamentowanie, to żaden z tych sposobów nie daje takich efektów ani takiej kontroli produkcji jak walcowanie. W praktyce to właśnie walcowanie jest typową metodą, co potwierdzają też normy PN-EN dotyczące szkła ornamentowego. Warto więc zwracać uwagę nie tylko na nazwę technologii, ale też na to, jakie efekty i parametry są dzięki niej możliwe do uzyskania – to się bardzo przydaje nawet w codziennej pracy na budowie czy w zakładzie.