Kwalifikacja: CES.02 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu szklarskiego
Zawód: Technik technologii szkła
Którą techniką uformowano przedstawione na rysunku wyroby?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Technika ciągnienia, którą wybrano jako właściwą, to naprawdę podstawa w produkcji wyrobów takich jak te widoczne na zdjęciu, czyli rur z tworzywa sztucznego (chociaż metalowe też się tak wytwarza). Cały proces polega na przeciąganiu uplastycznionego surowca przez odpowiednio ukształtowaną matrycę, co pozwala uzyskać bardzo precyzyjne przekroje – zarówno okrągłe, jak i bardziej nietypowe. W przemyśle często spotyka się ciągnienie rur, prętów czy profili z metali, ale w branży tworzyw sztucznych to chyba najpopularniejsza metoda. Proces daje możliwość uzyskania długich, jednorodnych wyrobów o stałych wymiarach, a to ogromna zaleta, bo praktycznie nie trzeba później tych produktów dodatkowo obrabiać. Niekiedy stosuje się chłodzenie wodą tuż po wyjściu materiału z matrycy, żeby zachować właściwy kształt. W praktyce spotkałem się z tym przy produkcji przewodów do instalacji wodnych czy wentylacyjnych – naprawdę super sprawa, bo wytrzymałość i powtarzalność tych rur jest na wysokim poziomie. Moim zdaniem, ciągnienie to taka „cicha praca u podstaw” w nowoczesnej produkcji – bez tego nie byłoby tylu wygodnych rozwiązań technicznych, które dziś są standardem.
Sporo osób myli procesy technologiczne, patrząc tylko na kształt wyrobu i to nic dziwnego – wiele metod daje podobne efekty wizualne, ale przebieg procesu jest zupełnie inny. Odlewanie, mimo że pozwala uzyskać skomplikowane kształty, nie jest stosowane do wyrobu długich, cienkościennych rur z tworzywa – zwłaszcza przezroczystych i o jednolitej strukturze. Tutaj od razu widać, że odlewanie sprawdziłoby się raczej do masywnych detali czy elementów o nieregularnych kształtach, a nie do takich precyzyjnych, powtarzalnych rur. Prasowanie to kolejna popularna metoda, ale dotyczy głównie płaskich wyrobów, np. blach, płyt czy elementów z proszków metalicznych. Nie da się tym sposobem uzyskać długich rur o jednolitym przekroju – to zdecydowanie nie ta technologia. Rozwiercanie natomiast to po prostu powiększanie otworów w już istniejącym materiale, więc trudno byłoby w ten sposób wyprodukować całą rurę – to raczej operacja pomocnicza niż główna metoda kształtowania. Typowym błędem jest też skupianie się wyłącznie na końcowym kształcie, bez uwzględnienia, jak wygląda proces produkcji i jakie są jego ograniczenia techniczne. W praktyce branżowej zwraca się uwagę na ekonomię procesu, powtarzalność wymiarów i koszty materiałowe – właśnie dlatego ciągnienie jest tu standardem, bo pozwala uzyskać długie, precyzyjne wyroby bez zbędnych strat i bez konieczności dodatkowej obróbki. Warto się przyjrzeć, jak w rzeczywistości działają te procesy i nie polegać wyłącznie na domysłach opartych o wygląd gotowego produktu.