Kwalifikacja: CES.02 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu szklarskiego
Zawód: Technik technologii szkła
Którą z wymienionych szlifierek należy wykorzystać w obróbce ręcznej do szlifowania płaszczyzn den wyrobów szklanych?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Wybór szlifierki tarczowej poziomej do obróbki ręcznej płaszczyzn den wyrobów szklanych to rozwiązanie zdecydowanie zgodne z praktyką warsztatową oraz zaleceniami branżowymi. Tego typu maszyna zapewnia równomierny kontakt powierzchni szkła z narzędziem ściernym, co pozwala uzyskać idealnie płaską i gładką powierzchnię denka bez niebezpieczeństwa nadmiernego zaokrąglenia krawędzi, co często się zdarza przy innych typach szlifierek. Z mojego doświadczenia wynika, że szlifierka tarczowa pozioma daje też największą kontrolę nad dociskiem i ruchem obrabianego przedmiotu, co jest kluczowe zwłaszcza przy ręcznej pracy z delikatnymi wyrobami szklanymi, np. kieliszkami czy talerzami. Dodatkowo, zgodnie ze standardami przemysłowymi szkła użytkowego, do szlifowania powierzchni den stosuje się właśnie poziome tarcze, często pokryte specjalnym materiałem ściernym dopasowanym do twardości szkła. Pozwala to uniknąć ryzyka przegrzania materiału i powstawania mikropęknięć. Warto też pamiętać, że pozioma orientacja tarczy minimalizuje ryzyko zsunięcia się wyrobu ze stołu roboczego podczas szlifowania. W praktyce zakładów szklarskich stosuje się nawet różne granulacje ściernic w jednej operacji, aby uzyskać najlepszy efekt wykończeniowy. To rozwiązanie, które naprawdę sprawdza się na co dzień.
Wybór innego typu szlifierki niż tarczowa pozioma przy obróbce ręcznej płaszczyzn den wyrobów szklanych wynika często z błędnego założenia, że liczy się wyłącznie rodzaj materiału ściernego albo moc urządzenia, a nie sposób prowadzenia pracy czy geometria obrabianej powierzchni. Przykładowo szlifierka taśmowa pionowa, mimo że jest szeroko wykorzystywana do szlifowania krawędzi i powierzchni bocznych szkła, zupełnie nie sprawdza się przy obróbce płaskich denek. Taśmy trudno utrzymać idealnie poziomo i przez to bardzo łatwo o nierównomierne zeszlifowanie, zaokrąglenie krawędzi lub nawet uszkodzenie delikatnej powierzchni. To samo dotyczy taśmowej poziomej, która choć wydaje się podobna, w rzeczywistości umożliwia raczej szlifowanie długich płaszczyzn, a nie niewielkich powierzchni den. Z kolei szlifierka tarczowa pionowa jest świetna do precyzyjnej obróbki krawędzi, zwłaszcza przy formach o prostych bokach, natomiast nie daje odpowiedniej płaszczyzny podparcia do równomiernego docisku dna, co może skutkować niekontrolowanym przechyłem i zniszczeniem szkła. W branżowych standardach, np. w technologii wykańczania szkła stołowego, podkreśla się wyraźnie, że do uzyskania idealnie płaskiej powierzchni szlifowej najbezpieczniej jest stosować szlifierki tarczowe o poziomej osi obrotu. To minimalizuje ryzyko błędów, poprawia jakość wykończenia i ogranicza straty materiałowe. Moim zdaniem wiele pomyłek bierze się stąd, że mniej doświadczeni pracownicy mylą typ szlifierki odpowiedni do krawędzi z tym przeznaczonym do płaszczyzn. Warto zapamiętać, że geometria narzędzia musi odpowiadać geometrii detalu — i to jest absolutna podstawa w szlifowaniu szkła.