Kwalifikacja: CES.02 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu szklarskiego

Błędne odpowiedzi wynikają najczęściej z niewłaściwego zrozumienia roli narzędzi używanych przy obróbce szkła. Sporo osób wybiera wiertło płaskie (odpowiedź A), kierując się myśleniem, że skoro szkło trzeba jakoś „naruszyć”, to narzędzie do wiercenia się nada. Niestety, wiertło tego typu jest przeznaczone głównie do drewna i praca nim na szkle niemal na pewno skończy się pęknięciem materiału albo poważnym uszkodzeniem obrzeża. Szlifierze raczej unikają narzędzi obrotowych bez specjalnego chłodzenia lub powłok diamentowych przy tak precyzyjnych czynnościach. Szczypce czołowe (B) mogą wydawać się pomocne, bo wyglądają solidnie i precyzyjnie, ale są stosowane głównie do cięcia drutu, gwoździ czy wyciągania małych elementów, a nie do pracy z kruchym szkłem. Próba takiego „kruszenia” skończyłaby się raczej szarpnięciem brzegu i destrukcją całej krawędzi. Młotek szklarski (D) nie jest narzędziem do delikatnych prac – służy raczej do rozbijania większych kawałków, a nie precyzyjnego wykruszania przed szlifowaniem. Typowym błędem jest przekonanie, że każda forma uderzenia lub „podważenia” sprawdzi się przy obróbce szkła, podczas gdy w praktyce materiał ten wymaga naprawdę delikatnego traktowania. Prawidłowe podejście to wykorzystanie narzędzi, które pozwalają na kontrolowaną, stopniową ingerencję w strukturę szkła – stąd wybór gwintowanego pręta jest zgodny z branżowymi standardami i wieloletnią praktyką w zakładach szklarskich.