Kwalifikacja: CES.02 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu szklarskiego

Na pozostałych rysunkach nie przedstawiono schematu pieca szklarskiego z komorami regeneracyjnymi, a błędne skojarzenie może wynikać z kilku typowych nieporozumień. Często myli się piece regeneracyjne z piecami retortowymi czy wannowymi jednokomorowymi, które czasem mają podobny układ linii przepływu, lecz nie posiadają charakterystycznych komór wymiany ciepła. W praktyce, kluczowym wyróżnikiem pieców z regeneracją są dwie oddzielne, masywne komory po bokach komory topienia – to właśnie one odpowiadają za odzyskiwanie i przekazywanie ciepła spalin do powietrza procesowego. Na rysunkach oznaczonych jako B, C i D mamy do czynienia z innymi rodzajami urządzeń cieplnych: widać tam raczej układy z kanałami bez wyraźnej funkcji regeneracyjnej albo typowo jednofunkcyjne piece, gdzie nie zachodzi ciągła wymiana ciepła między gazami wylotowymi a powietrzem spalania. Niestety, wybierając taki rysunek, łatwo przeoczyć, jak ważna jest obecność osobnych komór regeneracyjnych, które w realnych hutach szkła decydują o wydajności i ekonomice pracy. Często spotykam się z opiniami, że wystarczy obecność jakiejkolwiek komory bocznej, żeby uznać piec za regeneracyjny – to nieprawda i taki błąd prowadzi do złego rozumienia schematów procesów technologicznych. W praktyce branżowej i według obowiązujących standardów, regeneracja ciepła to złożony proces wymagający odpowiedniego układu przepływów i dużych wymienników ciepła. Tylko schemat z dobrze widocznymi, parzystymi komorami po bokach komory roboczej pieca, umożliwiającymi cykliczny przepływ spalin oraz powietrza, odpowiada konstrukcji pieca regeneracyjnego. Wszystkie inne rozwiązania, choć mogą wyglądać podobnie, nie spełniają warunków efektywnej regeneracji i nie są stosowane w nowoczesnych hutach szkła przy produkcji na dużą skalę.