Kwalifikacja: CES.02 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu szklarskiego
Zawód: Technik technologii szkła
Na podstawie tabeli określ, który piec należy zastosować do hartowania 500 sztuk formatek szklanych o wymiarach 0,8 x 1,0 m.
| Piec do hartowania szkła | I. | II. | III. | IV. | |
|---|---|---|---|---|---|
| Maksymalne wymiary formatki szklanej | Długość | 1,30 | 1,25 | 1,05 | 1,10 |
| Szerokość | 0,75 | 0,60 | 0,50 | 0,85 | |
| Produkcja [m²/24 h] | 170 | 188 | 210 | 320 | |
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Zdecydowanie wybór pieca IV. jest tutaj najbardziej logiczny i zgodny z praktyką branżową. Analizując dane z tabeli, widać, że formatka ma wymiary 0,8 x 1,0 m, czyli długość 1,0 m i szerokość 0,8 m. Piec IV. pozwala na maksymalne formatki długości 1,10 m i szerokości aż 0,85 m, jako jedyny spokojnie "łyknie" formatkę o szerokości 0,8 m. Pozostałe piece mają ograniczenia szerokości: 0,75 m (I), 0,6 m (II), 0,5 m (III), więc fizycznie nie da się tam włożyć takiego szkła – sporo osób tu się myli, patrząc tylko na długość. W praktyce zawsze trzeba brać pod uwagę oba parametry – czasem na produkcji wychodzi to dopiero w trakcie układania wsadu, co prowadzi do opóźnień. Dodatkowo, Piec IV. ma najwyższą wydajność (320 m²/24 h), co przy partii 500 sztuk o powierzchni 0,8 m² każda (razem 400 m²) jest zdecydowaną zaletą przy produkcji masowej – można zrobić wszystko praktycznie w dobę, bez zbędnych przestojów. Standardy branżowe zawsze mówią, żeby nie pracować na granicy możliwości pieca – trochę luzu jest konieczne, żeby nie ryzykować uszkodzeń lub problemów z temperaturą. Moim zdaniem to właśnie takie drobiazgi decydują o sprawnej i bezpiecznej produkcji. Warto zawsze patrzeć szerzej i nie kierować się tylko jednym parametrem z tabeli, bo produkcja szkła to nie tylko matematyka, ale i zdrowy rozsądek oraz doświadczenie.
W praktyce doboru pieca do hartowania szkła bardzo łatwo popełnić błąd, skupiając się wyłącznie na jednym parametrze, np. długości formatki, albo – co częstsze – patrząc tylko na wydajność. Jednak kluczową sprawą jest, by zarówno długość, jak i szerokość szkła nie przekraczały podanych w tabeli maksymalnych wymiarów pieca. Jeśli wybierzesz piec I, II lub III, to niestety żaden z nich nie pozwoli na umieszczenie formatki o szerokości 0,8 m – ich limity to odpowiednio 0,75 m, 0,6 m i 0,5 m. To bardzo częsty błąd na produkcji: ktoś wybiera piec tylko po długości, a potem okazuje się, że formatka nie wchodzi i cała partia stoi. Co do wydajności – piec III, mimo największej wydajności zaraz po IV, ma najmniejszą komorę i w praktyce nadaje się tylko do mniejszych formatów, np. szkła pod kabiny prysznicowe czy małe przeszklenia. Piec II oferuje dobrą wydajność, ale ze swoimi 0,6 m szerokości nie przyjmie obecnego zlecenia. Często spotykam się z sytuacją, gdzie ktoś na produkcji próbuje „na siłę” upchnąć zbyt duże formatki do mniejszego pieca – to może skończyć się poważnymi uszkodzeniami pieca i stratami materiału. W branży zaleca się zawsze zostawiać pewien margines, bo szkło podczas nagrzewania i chłodzenia potrafi się minimalnie rozszerzać czy przesuwać. Podsumowując – jedynie piec IV. spełnia oba warunki wymiarowe, a jego wysoka wydajność jeszcze dodatkowo przyspieszy proces hartowania. Warto zawsze kierować się ostrożnością i praktycznym podejściem do danych technicznych, a nie tylko szukać optymalizacji na siłę.