Kwalifikacja: CES.02 - Eksploatacja maszyn i urządzeń przemysłu szklarskiego

Na zdjęciu widnieje piec, który jest kluczowym elementem w procesie odprężania wyrobów szklanych, a nie – jak czasem błędnie się zakłada – do hartowania, suszenia czy wytopu. Nierzadko można spotkać się z przeświadczeniem, że każdy duży piec w hucie szkła służy do wytopu lub hartowania. To jednak dość powszechny błąd wynikający z nieznajomości etapów produkcji szkła. Piec do wytopu szkła wygląda zupełnie inaczej – jest to zazwyczaj masywna wanna z ogniotrwałych materiałów, w której podgrzewa się surowce do temperatur powyżej 1400°C, aż powstanie masa szklana. Piece hartownicze, z kolei, mają specjalne strefy bardzo szybkiego nagrzewania i błyskawicznego schładzania, co nadaje szkłu dużą wytrzymałość, ale to proces zupełnie inny technicznie i jego piec jest bardziej kompaktowy, często tunelowy. Suszarnie wyrobów szklanych służą raczej do delikatnego odparowywania wilgoci z powierzchni lub z powłok nakładanych na szkło, i nie wymagają tak wysokich temperatur ani specjalnych kontrolowanych cykli wygrzewania. W praktyce odprężanie jest jednym z najbardziej wymagających etapów, jeśli chodzi o precyzję temperaturową – to właśnie brak tego procesu skutkuje powstawaniem mikropęknięć, obniżeniem jakości i ryzykiem uszkodzeń końcowego produktu. Często podczas nauki spotykam się z opinią, że odprężanie można pominąć, bo 'szkło i tak się trzyma', ale to prowadzi do groźnych sytuacji w użytkowaniu. Dlatego piec z taką budową i infrastrukturą, jak na zdjęciu, nie nadaje się ani do wytopu, ani do hartowania, ani do suszenia, a jego zadaniem jest właśnie odprężanie, zgodnie z wymogami norm branżowych i zasadami bezpiecznej produkcji.