Kwalifikacja: SPC.03 - Produkcja wyrobów piekarskich

W branży magazynowej często pojawia się pewne zamieszanie wokół skrótów używanych do dokumentowania ruchów materiałowych, co prowadzi do błędnych interpretacji. Dokument RW, czyli rozchód wewnętrzny, w praktyce służy do ewidencjonowania wydań surowców z magazynu na potrzeby produkcji czy zużycia wewnętrznego, nigdy nie potwierdza przyjęcia z zewnątrz, więc nie mógłby być podstawą przyjęcia maku od producenta. Z kolei WZ, oznaczający wydanie na zewnątrz, dotyczy sytuacji, gdy gotowe wyroby lub surowce opuszczają magazyn i są wydawane klientowi lub odbiorcy – najczęściej przy sprzedaży. Użycie WZ do dokumentowania przyjęcia maku do magazynu byłoby niezgodne zarówno z praktyką, jak i z zasadami rachunkowości materiałowej. PW, czyli przyjęcie wewnętrzne, spotyka się w sytuacjach, gdy do magazynu trafiają surowce lub wyroby z innych działów firmy, np. z produkcji do magazynu wyrobów gotowych – nie dotyczy jednak przyjęcia materiałów od zewnętrznych dostawców. Często spotykam się z przekonaniem, że każdy dokument 'przyjęcia' może być użyty dowolnie, ale jednak branżowe standardy i systemy informatyczne wymagają precyzyjnego stosowania tych skrótów zgodnie z ich przeznaczeniem. Przez takie pomyłki firmy narażają się na bałagan w ewidencji magazynowej, a czasem nawet na poważniejsze konsekwencje, np. podczas kontroli zewnętrznych. Dlatego tak ważne jest, by na etapie przyjmowania surowców z zewnątrz zawsze korzystać z dokumentu PZ – bo tylko on formalnie potwierdza fakt przyjęcia materiału do magazynu od producenta lub dostawcy. Pozostałe dokumenty mają zupełnie inne zastosowania i nie spełniają wymogów przy tego typu operacjach magazynowych.