Kwalifikacja: SPC.03 - Produkcja wyrobów piekarskich

Dojrzewanie w kontekście pieczywa bywa mylone z procesami zachodzącymi np. w serach czy mięsie, ale tutaj nie ma zastosowania. Pieczywo nie dojrzewa po wypieku, ono po prostu traci na jakości przez różne procesy, ale to nie jest żadna pozytywna przemiana smakowa czy teksturalna. Zakwaszenie natomiast dotyczy głównie procesu fermentacji ciasta przed wypiekiem, gdzie bakterie mlekowe i drożdże rozkładają składniki mąki, produkując kwasy organiczne — to dzięki temu pieczywo na zakwasie ma swój charakterystyczny aromat i lepszą trwałość mikrobiologiczną. Natomiast po wypieku pieczywo nie ulega dalszemu zakwaszeniu, więc nie ma to wpływu na twardnienie czy kruchość miękiszu. Zapleśnienie to już zupełnie inna sprawa – pojawia się dopiero przy dłuższym przechowywaniu w warunkach sprzyjających rozwojowi pleśni (ciepło, wilgoć, brak odpowiedniej wentylacji). Wtedy na powierzchni skórki pojawiają się naloty pleśniowe, charakterystyczne plamy czy nieprzyjemny zapach. To stan nieodwracalny, świadczący o zepsuciu pieczywa, a nie naturalnym procesie fizykochemicznym. W praktyce branżowej bardzo często spotyka się mylenie czerstwienia z zapleśnieniem, bo obie te rzeczy mają wpływ na przydatność pieczywa do spożycia, ale podłoże i objawy są zupełnie inne. Moim zdaniem taki błąd interpretacyjny wynika głównie z niezrozumienia specyficznych procesów zachodzących po wypieku. Warto zwracać uwagę na terminologię i pamiętać, że tylko czerstwienie jest procesem prowadzącym do utwardzenia i utraty połysku skórki, bez udziału mikroorganizmów czy przemian fermentacyjnych. Stosowanie się do branżowych standardów przechowywania (np. odpowiednie opakowania, temperatura, wilgotność) pomaga zminimalizować te niepożądane efekty, ale ich się całkowicie nie uniknie — to po prostu fizyka i chemia chleba.