Wymagania jakościowe dla mięs są określone w normach przedmiotowych, które stanowią kluczowy element systemów zarządzania jakością w branży mięsnej. Normy te definiują specyfikacje dotyczące jakości surowców, procesów technologicznych oraz gotowych produktów. Przykładem może być norma ISO 22000, która koncentruje się na systemie zarządzania bezpieczeństwem żywności, a także normy krajowe, które wprowadzają specyficzne wymagania dla różnych rodzajów mięsa, takich jak wieprzowina, wołowina czy drób. Umożliwiają one producentom i przetwórcom ustalenie standardowych procedur, co z kolei wpływa na poprawę jakości produktów, zwiększenie bezpieczeństwa żywności oraz spełnienie oczekiwań konsumentów. Dobre praktyki w zakresie zarządzania jakością są kluczowe dla utrzymania konkurencyjności na rynku, a znajomość i przestrzeganie tych norm jest podstawowym obowiązkiem każdego podmiotu działającego w branży mięsnej.
Normy czynnościowe, dotyczące wytycznych dotyczących procesów operacyjnych, nie są bezpośrednio związane z wymaganiami jakościowymi dla mięs. Chociaż mogą wpływać na efektywność produkcji, nie definiują one konkretnych standardów jakości dla produktów mięsnych. Ubytki naturalne odnoszą się do strat występujących w procesie produkcji, które są nieodłącznym elementem każdego procesu technologicznego, ale nie stanowią wymagań jakościowych. Użytkowanie tego terminu w kontekście norm jakościowych może prowadzić do nieporozumień, ponieważ nie ma to związku z określonymi standardami jakości mięsa. Zużycie, z kolei, odnosi się do ilości surowca wykorzystywanego w produkcie i nie jest związane z jakością, a z wydajnością produkcji. Te nieporozumienia mogą wynikać z braku znajomości specyfiki norm dotyczących jakości w branży mięsnej. Prawidłowe zrozumienie różnicy między różnymi typami norm jest kluczowe dla skutecznego zarządzania jakością i zapewnienia zgodności z wymaganiami prawnymi oraz standardami branżowymi.