Kwalifikacja: SPC.07 - Organizacja i nadzorowanie produkcji wyrobów spożywczych

Zastosowanie ekstraktora ślimakowego do oddzielania zanieczyszczeń chemicznych w spirytusie jest podejściem nieodpowiednim, ponieważ urządzenie to jest przeznaczone głównie do procesów ekstrakcji, które opierają się na różnicach w rozpuszczalności substancji. Ekstraktor ślimakowy mógłby zatem nieefektywnie oddzielać fuzle, które w większości przypadków mają podobne właściwości chemiczne do etanolu i wymagają bardziej precyzyjnych metod separacji. Z kolei wyparka próżniowa, chociaż skuteczna w obniżaniu temperatury wrzenia substancji, nie jest optymalnym narzędziem do separacji zanieczyszczeń z cieczy, gdyż nie zapewnia odpowiedniego poziomu czystości końcowego produktu. Metoda ta jest najczęściej stosowana w przypadku substancji, które wymagają delikatnego traktowania lub tam, gdzie istotne jest zminimalizowanie reakcji chemicznych podczas procesu. W odniesieniu do wirówki sedymentacyjnej, jej zastosowanie polega głównie na oddzielaniu cząstek stałych od cieczy na podstawie różnicy gęstości, co w kontekście zanieczyszczeń chemicznych w spirytusie może być niewystarczające, ponieważ fuzle są często rozpuszczone w cieczy i nie mogą być oddzielone w ten sposób. Różnorodność metod dostępnych do separacji zanieczyszczeń wymaga zatem świadomego wyboru narzędzi, które najlepiej odpowiadają specyfice produkcji alkoholi, a kolumna rektyfikacyjna jest wyraźnie uznawana za najlepszą praktykę w tym zakresie.