Kwalifikacja: SPC.07 - Organizacja i nadzorowanie produkcji wyrobów spożywczych

W tym zadaniu łatwo się pomylić, bo wszystkie wymienione urządzenia kojarzą się z temperaturą i obróbką cieplną, ale ich zastosowanie w laboratorium analizy żywności jest zupełnie inne. Wagosuszarka faktycznie służy do suszenia próbek i jednoczesnego ważenia, głównie przy oznaczaniu wilgotności metodą szybką. Próbka jest tam ogrzewana, ale celem jest intensywne odparowanie wody, a nie delikatne podgrzanie do konkretnej temperatury inkubacji. Temperatura w wagosuszarce bywa wysoka, a warunki są dość „agresywne” dla próbki, co mogłoby zafałszować wyniki innych oznaczeń, np. zniszczyć termolabilne składniki. Piec muflowy z kolei pracuje w temperaturach rzędu kilkuset stopni Celsjusza i używa się go przede wszystkim do spalania próbek przy oznaczaniu popiołu surowego, czyszczenia tygli czy wypalania pozostałości organicznych. Wkładanie tam próbek, które chcemy tylko podgrzać przed analizą, kompletnie mija się z celem, bo piec muflowy nie służy do łagodnego i kontrolowanego ogrzewania, tylko do mineralizacji i silnego utleniania materii organicznej. Autoklaw natomiast to urządzenie ciśnieniowe do sterylizacji, gdzie stosuje się parę wodną pod nadciśnieniem, zwykle około 121°C. Jego głównym zadaniem jest niszczenie mikroorganizmów, spor, dezynfekcja szkła czy pożywek mikrobiologicznych, a nie przygotowywanie próbek do standardowych analiz fizykochemicznych. Typowy błąd myślowy polega na tym, że skoro coś grzeje, to „na pewno nada się do podgrzewania próbek”. W praktyce w laboratorium bardzo mocno rozróżnia się urządzenia do suszenia, spalania, sterylizacji i właśnie do łagodnego inkubowania lub podgrzewania. Dobra praktyka laboratoryjna i normy branżowe wyraźnie preferują łaźnię wodną tam, gdzie liczy się stabilna, umiarkowana temperatura i brak lokalnych przegrzań. Dlatego wybór innych urządzeń zamiast łaźni wodnej prowadziłby do błędnego przygotowania próbki i potencjalnie niewiarygodnych wyników badań.