Prawidłowo – w przetwórstwie mięsa kluczowym urządzeniem jest kuter. Kuter to specjalistyczna maszyna do rozdrabniania, emulgowania i mieszania surowca mięsnego, tłuszczu, lodu oraz dodatków funkcjonalnych (np. fosforanów, soli, przypraw). W praktyce zakładowej na kutrze przygotowuje się farsz na wędliny drobno rozdrobnione, takie jak parówki, mortadela, kiełbasy parzone czy różne wyroby homogenizowane. Noże kutra obracają się z dużą prędkością, a misa robocza zapewnia ciągły obieg surowca, dzięki czemu uzyskuje się bardzo równomierną strukturę farszu i właściwą ekstrakcję białek mięśniowych. Od prawidłowego prowadzenia procesu kutrowania zależy tekstura, soczystość i zdolność wiązania wody przez wyrób. W dobrych praktykach produkcyjnych (GMP) zwraca się uwagę na kontrolę temperatury farszu w trakcie kutrowania – zwykle utrzymuje się ją poniżej ok. 12 °C, często stosuje się lód lub wodę lodową, żeby nie dopuścić do przegrzania białek. W nowoczesnych zakładach używa się kutrów próżniowych, które dodatkowo zmniejszają napowietrzenie farszu, poprawiają barwę i strukturę oraz ograniczają utlenianie tłuszczu. Moim zdaniem warto kojarzyć kuter nie tylko z „maszyną do siekania”, ale jako centralny element linii technologicznej przy produkcji wielu wyrobów wędliniarskich, ściśle powiązany z wymaganiami HACCP, bo jego mycie i dezynfekcja mają ogromne znaczenie dla bezpieczeństwa mikrobiologicznego.
W przemyśle spożywczym różne urządzenia mają często bardzo podobnie brzmiące nazwy, ale są przeznaczone do zupełnie innych procesów technologicznych. W przetwórstwie mięsa podstawowym urządzeniem do rozdrabniania i przygotowania farszu jest kuter, natomiast konsza kojarzy się głównie z technologią wyrobów czekoladowych. Konszowanie to długotrwały proces mechanicznego oddziaływania na masę czekoladową w podwyższonej temperaturze, którego celem jest poprawa tekstury, lepkości i właściwości reologicznych czekolady. Takie urządzenie nie ma zastosowania przy obróbce mięsa, bo mięso wymaga zupełnie innego rodzaju cięcia, chłodzenia i kontroli parametrów niż masa kakaowa. Zdarza się, że uczniowie „łapią się” na skojarzenie, że jeśli coś jest dużą maszyną do mieszania, to może pasować wszędzie, ale w technologii żywności rodzaj sił mechanicznych i warunki procesu są bardzo specyficzne dla danego surowca. Podobnie walcówka to urządzenie typowo kojarzone z przemysłem piekarskim, cukierniczym lub makaronowym, gdzie walce służą do walcowania ciasta, mas cukierniczych lub formowania arkuszy i pasów surowca. W przetwórstwie mięsa nie stosuje się walcówek do obróbki farszu czy mięsa zasadniczego, bo taki sposób deformacji materiału zupełnie nie pasuje do wymagań jakościowych wędlin; mięso raczej się rozdrabnia, masuje, pekluje, emulguje, a nie walcuje jak ciasto. Temperówka natomiast w języku technologicznym odnosi się głównie do temperowania czekolady, czyli kontrolowanego krystalizowania tłuszczu kakaowego. To proces krytyczny dla połysku, łamliwości i stabilności tłuszczowej tabliczek czekolady, ale kompletnie oderwany od realiów zakładu mięsnego. Mylenie tych urządzeń wynika często z tego, że uczniowie skupiają się na ogólnym pojęciu „maszyna do żywności”, zamiast na konkretnym surowcu i jego właściwościach fizykochemicznych. W technologii mięsa trzeba patrzeć, czy urządzenie zapewnia odpowiedni typ rozdrabniania włókien mięśniowych, kontrolę temperatury i możliwość higienicznego mycia zgodnie z wymaganiami systemów HACCP i GHP. Dlatego właśnie w tym pytaniu jedynym poprawnym wyborem jest kuter, a pozostałe maszyny należą do zupełnie innych gałęzi przemysłu spożywczego.