Kwalifikacja: SPC.07 - Organizacja i nadzorowanie produkcji wyrobów spożywczych

W tym zadaniu łatwo się pomylić, bo łączy się kilka rzeczy naraz: masę pojedynczego opakowania, liczbę sztuk na godzinę, pracę kilku maszyn równolegle i jeszcze całkowitą masę partii do zapakowania. W praktyce produkcyjnej takie błędy przekładają się potem na źle zaplanowaną zmianę, nadgodziny albo zator w logistyce. Podstawą jest poprawne ustalenie wydajności jednej maszyny w jednostce masy, a nie tylko w sztukach. Jedna paczka ma 500 g, czyli 0,5 kg. Jeśli maszyna zamyka 1500 paczek na godzinę, to jej wydajność wynosi 1500 × 0,5 kg = 750 kg/h. Typowy błąd polega na pominięciu tego przeliczenia i operowaniu tylko na liczbie sztuk albo na masie całkowitej bez tej konwersji. Drugi częsty problem to nieuwzględnienie, że dwie maszyny pracujące równolegle podwajają łączną wydajność. Wtedy ktoś liczy czas tak, jakby pracowała jedna maszyna, co prowadzi do zawyżenia czasu, np. do 8 godzin zamiast 4. Z kolei zbyt optymistyczne skracanie czasu często wynika z mylenia kilogramów z tonami albo z zaokrąglania „na oko”. W planowaniu produkcji nie można zakładać, że skoro liczba wygląda „ładnie”, to będzie dobrze – wszystko trzeba przeliczyć krok po kroku. Poprawne podejście jest takie: najpierw masa jednostkowa opakowania, potem wydajność jednej maszyny w kg/h, następnie wydajność łączna dwóch maszyn, na końcu dopiero czas: całkowita masa partii podzielona przez łączną wydajność. W tym zadaniu: 6000 kg : 1500 kg/h = 4 h. Odpowiedzi typu 2 godziny albo 6–8 godzin wynikają zwykle z przeskakiwania któregoś etapu lub pomylenia się w proporcjach. W realnym zakładzie spożywczym takie obliczenia wchodzą w zakres obliczeń technologicznych i są standardową dobrą praktyką przy organizacji pracy linii pakujących – bez tego trudno mówić o sensownym planie produkcji i zgodności z normami wydajności ustalanymi np. w wewnętrznych instrukcjach zakładowych.