Kwalifikacja: SPC.07 - Organizacja i nadzorowanie produkcji wyrobów spożywczych

Oznaczenie zawartości białka, popiołu i tłuszczu w żywności odbywa się zazwyczaj innymi metodami. Oznaczanie białka w żywności najczęściej realizuje się poprzez metodę Kjeldahla, która polega na rozkładzie azotu z białek na amoniak, a następnie jego oznaczeniu. Użycie tej metody wymaga znajomości jej zastosowania oraz zrozumienia, że nie każdy azot w próbce pochodzi z białek, co może prowadzić do błędnych wyników. Z kolei oznaczanie popiołu, które wskazuje na zawartość minerałów w produkcie, wykorzystuje spalanie próbki w wysokiej temperaturze, a następnie pomiar pozostałego materiału. Metoda ta jest kluczowa w kontekście badań nad wartością odżywczą żywności, ale nie ma związku z metodą Bertranda. Jeśli chodzi o tłuszcz, standardy analizy opierają się na metodzie Soxhleta, która pozwala na ekstrakcję tłuszczu z próbki. Wiele osób może mylić te metody, ponieważ wszystkie dotyczą analizy składników odżywczych, jednak każda z nich ma swoje specyficzne zastosowania oraz zasady. Błędne skojarzenie metody Bertranda z oznaczaniem innych składników może wynikać z braku znajomości ich specyficznych zastosowań i odmiennych zasad działania.