Kwalifikacja: SPC.07 - Organizacja i nadzorowanie produkcji wyrobów spożywczych

Urządzenie pokazane na rysunku bardzo łatwo pomylić z innymi maszynami mleczarskimi, bo w produkcji wyrobów mlecznych stal nierdzewna, zbiorniki i zawory pojawiają się praktycznie wszędzie. Warto jednak zwrócić uwagę na kilka charakterystycznych elementów: sito do formowania, ramię i śrubę prasy oraz zbiornik na serwatkę z zaworami spustowymi. To są typowe cechy prasy do twarogu, czyli urządzenia przeznaczonego do odciskania i formowania skrzepu serowego. Przy masle technologia wygląda zupełnie inaczej. Masło powstaje w maślnicy lub w ciągach masła z maselnicą ciągłą, gdzie śmietana jest zmaślana, oddziela się maślanka, a następnie masło jest ugniatane i ewentualnie solone. Nie stosuje się sit do formowania skrzepu ani śrub prasy, bo nie ma tu skrzepu, tylko emulsja tłuszczowo-wodna. Podobnie z jogurtem – do jego produkcji potrzebne są zbiorniki fermentacyjne, często z płaszczem grzewczo-chłodzącym i systemem delikatnego mieszania. Jogurtu nie prasuje się, kluczowe jest utrzymanie odpowiedniej temperatury fermentacji oraz higieniczne napełnianie do opakowań, a nie odprowadzanie serwatki przez zawory spustowe. W przypadku śmietany technologia opiera się przede wszystkim na wirówkach (separatorach) do odtłuszczania mleka i zbiornikach do dojrzewania śmietany, a nie na prasach. Śmietany nie formuje się w blokach i nie odciska z niej serwatki, więc obecność sita formującego oraz zbiornika na serwatkę jednoznacznie sugeruje wyrób typu twaróg. Typowym błędem jest patrzenie tylko na ogólny wygląd „zbiornik ze stali na kółkach” i kojarzenie go z dowolnym wyrobem mleczarskim. W technologii trzeba jednak zawsze analizować funkcję poszczególnych elementów: jeśli jest prasa, sito i odprowadzanie serwatki, to mówimy o procesie prasowania skrzepu, czyli o produkcji twarogu lub serów świeżych, a nie o maśle, jogurcie czy śmietanie.