Protokół TCP (Transmission Control Protocol) działa w trybie połączeniowym, co oznacza, że przed przesłaniem danych ustanawia połączenie między nadawcą a odbiorcą. W trakcie tego procesu używany jest mechanizm tzw. trójfazowego uzgadniania, znanego jako 'three-way handshake', który polega na wymianie komunikatów SYN i ACK. Dzięki temu możliwe jest zapewnienie, że dane są przesyłane poprawnie, a w przypadku utraty pakietów, protokół TCP gwarantuje ich retransmisję. To podejście jest szczególnie ważne w aplikacjach wymagających niezawodności, takich jak transfer plików (FTP) czy przeglądanie stron internetowych (HTTP). Połączeniowy charakter TCP sprawia, że protokół ten jest w stanie zarządzać wieloma sesjami jednocześnie, co jest istotne w kontekście współczesnych sieci komputerowych, gdzie wiele urządzeń komunikuje się ze sobą w tym samym czasie. TCP wprowadza także mechanizmy kontroli przepływu oraz kontroli błędów, co czyni go jednym z najważniejszych protokołów w komunikacji internetowej i standardem de facto dla przesyłania danych w Internecie.
Pojęcia hybrydowego, sekwencyjnego oraz bezpołączeniowego nie oddają charakterystyki działania protokołu TCP. Tryb hybrydowy nie jest standardowo definiowany w kontekście protokołów transportowych; zazwyczaj odnosi się do architektur, które łączą różne podejścia. W kontekście protokołu TCP, nie ma zastosowania, ponieważ TCP jest zdefiniowany jako protokół połączeniowy. Odpowiedź sekwencyjna mogłaby sugerować, że dane są przesyłane w ustalonej kolejności, co jest prawdą, ale nie oddaje to istoty działania TCP jako protokołu połączeniowego, który zapewnia dodatkowo kontrolę nad jakością połączenia. Z kolei tryb bezpołączeniowy, z którym związany jest protokół UDP (User Datagram Protocol), oznacza, że dane są przesyłane bez ustanawiania połączenia, co prowadzi do większej szybkości, ale bez gwarancji dostarczenia czy kolejności pakietów. Użytkownicy mogą błędnie interpretować TCP jako działający w trybie sekwencyjnym, skupiając się jedynie na kolejności przesyłania danych, nie rozumiejąc, że kluczowym aspektem jest sama natura połączenia i zapewnienie niezawodności. W praktyce, zrozumienie różnicy między połączeniowym a bezpołączeniowym podejściem jest kluczowe dla projektowania aplikacji sieciowych, co często prowadzi do zjawiska pomieszania ról różnych protokołów.