Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
Zawód: Technik teleinformatyk
Sieć o adresie IP 172.16.224.0/20 została podzielona na cztery podsieci z maską 22-bitową. Który z poniższych adresów nie należy do żadnej z tych podsieci?
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Adres 172.16.240.0 nie jest adresem jednej z podsieci stworzonych z sieci 172.16.224.0/20. Przy podziale na cztery podsieci z maską /22, każda z podsieci ma 1024 adresy (2^(32-22)), co daje 1022 dostępne adresy hostów. Pierwsza podsieć zaczyna się od 172.16.224.0 i kończy na 172.16.227.255, druga od 172.16.228.0 do 172.16.231.255, trzecia od 172.16.232.0 do 172.16.235.255, a czwarta od 172.16.236.0 do 172.16.239.255. Adres 172.16.240.0 wykracza poza zakres ostatniej podsieci. Zrozumienie podziału sieci IP w kontekście CIDR (Classless Inter-Domain Routing) jest kluczowe dla efektywnego zarządzania adresami IP w dużych środowiskach sieciowych. W praktyce, narzędzia takie jak kalkulatory CIDR ułatwiają obliczenia i wizualizację podsieci, co jest nieocenione w codziennych zadaniach administratorów sieci.
Wybór adresów 172.16.228.0, 172.16.232.0 oraz 172.16.236.0 może wynikać z mylnego zrozumienia podziału sieci oraz sposobu przydzielania adresów w podsieciach. Adres 172.16.228.0 jest pierwszym adresem drugiej podsieci, co oznacza, że jest to adres sieci, a nie adres hosta. Adres 172.16.232.0 jest pierwszym adresem trzeciej podsieci, również pełniąc tę samą funkcję. Podobnie, adres 172.16.236.0 jest początkiem czwartej podsieci. Te adresy są zatem w pełni poprawne, ponieważ mieszczą się w granicach odpowiednich podsieci stworzonych z pierwotnej sieci 172.16.224.0/20. Często popełnianym błędem w analizie takich zadań jest nieprawidłowe obliczenie zakresów adresów podsieci i mylenie adresów sieciowych z adresami dostępnymi dla hostów. Aby poprawnie zrozumieć, jakie adresy należą do danej podsieci, kluczowe jest zrozumienie koncepcji maski podsieci i jak ona dzieli dostępne adresy. Użycie narzędzi do analizy adresacji, takich jak kalkulatory podsieci, może znacznie ułatwić identyfikację prawidłowych adresów i pomóc uniknąć błędów w przyszłości. Przykładem może być sytuacja, w której administrator sieci planuje przydział adresów do nowych urządzeń – zrozumienie podziału na podsieci jest niezbędne, aby uniknąć konfliktów adresów i zapewnić efektywną komunikację w sieci.