Punkt dostępu (ang. access point) jest kluczowym elementem sieci bezprzewodowej, który umożliwia komunikację między urządzeniami z bezprzewodowymi kartami sieciowymi a siecią lokalną. Działa jako centralny punkt, w którym urządzenia klienckie mogą uzyskać dostęp do zasobów sieciowych, takich jak Internet czy drukarki. W praktycznych zastosowaniach, punkty dostępu są często wykorzystywane w biurach, szkołach oraz miejscach publicznych, gdzie istnieje potrzeba zapewnienia dostępu do sieci dla wielu użytkowników jednocześnie. Standardy, takie jak IEEE 802.11, definiują sposób działania punktów dostępu, obejmując różne protokoły komunikacyjne. Dobre praktyki w instalacji punktów dostępu obejmują odpowiednie rozmieszczenie urządzeń, aby zminimalizować martwe strefy i zapewnić optymalną moc sygnału, co jest ważne dla wydajności sieci bezprzewodowej.
Koncentrator (ang. hub) to urządzenie, które działa na warstwie fizycznej modelu OSI i pełni rolę prostego punktu rozdzielczego w sieci. Nie jest to jednak urządzenie odpowiednie do udostępniania zasobów w sieciach bezprzewodowych, ponieważ nie obsługuje bezprzewodowych kart sieciowych. Koncentratory przesyłają dane do wszystkich podłączonych urządzeń, co może prowadzić do kolizji i spadku wydajności. Panel krosowy (ang. patch panel) to z kolei element pasywnej infrastruktury sieciowej, który służy do organizacji kabli w szafach serwerowych. Jego rola ogranicza się do ułatwienia zarządzania połączeniami, a nie do udostępniania zasobów. Przełącznik (ang. switch) działa na poziomie warstwy drugiej lub trzeciej modelu OSI i umożliwia efektywne przesyłanie danych między urządzeniami w sieci, ale również nie obsługuje bezprzewodowych interfejsów. Typowe błędy polegają na myleniu funkcji tych urządzeń oraz nieodpowiednim przyporządkowywaniu ich do ról w sieciach bezprzewodowych. Zrozumienie różnic między tymi urządzeniami jest kluczowe dla skutecznego projektowania i zarządzania infrastrukturą sieciową.