Protokół DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) działa w warstwie aplikacji modelu TCP/IP, co oznacza, że jest odpowiedzialny za interakcję z oprogramowaniem sieciowym na poziomie aplikacji. Jego głównym zadaniem jest automatyczne przydzielanie adresów IP oraz innych informacji konfiguracyjnych urządzeniom w sieci. Protokół ten umożliwia administratorom sieci uproszczenie zarządzania adresami IP, eliminując potrzebę ręcznego konfigurowania każdego urządzenia w sieci. Zastosowanie DHCP jest powszechne w wielu środowiskach, od małych biur po duże centra danych, gdzie zarządzanie setkami lub nawet tysiącami adresów IP może być czasochłonne i podatne na błędy. Zgodnie z standardami IETF, protokół DHCP działa na bazie komunikacji klient-server, co zapewnia elastyczność i efektywność w zarządzaniu adresami. Dodatkowo, korzystanie z DHCP pozwala na łatwą rekonfigurację sieci, gdy zmieniają się wymagania dotyczące zasobów, co jest kluczowe w dynamicznych środowiskach IT.
Wybór odpowiedzi dotyczących warstwy Internetu, łącza danych lub transportowej wskazuje na nieporozumienie dotyczące struktury modelu TCP/IP oraz roli protokołów w każdej z warstw. Warstwa Internetu, w której pracują takie protokoły jak IP, odpowiada za przesyłanie datagramów przez sieć oraz kierowanie ich do odpowiednich adresów, ale nie zajmuje się przydzielaniem adresów IP. Protokół DHCP nie działa na tym poziomie, ponieważ nie jest odpowiedzialny za routing, lecz za konfigurację urządzeń. Warstwa łącza danych ma na celu zapewnienie komunikacji między urządzeniami w tej samej sieci lokalnej, z zastosowaniem adresów MAC, a nie adresów IP. Z kolei warstwa transportowa, w której operują protokoły takie jak TCP i UDP, odpowiada za niezawodne przesyłanie danych oraz kontrolę błędów, ale nie za konfigurację sieci. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji poszczególnych protokołów oraz ich miejsce w modelu TCP/IP. Protokół DHCP jako protokół aplikacyjny tworzy interfejs dla aplikacji do komunikacji z warstwą transportową i dalej, ale sam w sobie nie wykonuje operacji związanych z przesyłaniem danych, a jedynie z ich konfiguracją, co jasno wskazuje na jego właściwe umiejscowienie w warstwie aplikacji.