Port 21 jest standardowym portem używanym do komunikacji w protokole FTP (File Transfer Protocol). Jest to port kontrolny, na którym odbywa się nawiązywanie połączeń oraz wymiana poleceń między klientem a serwerem FTP. FTP jest popularnym protokołem do przesyłania plików w sieci, a jego zastosowanie obejmuje zarówno małe, prywatne transfery, jak i duże transfery w ramach organizacji. Zgodnie z dokumentacją IETF (Internet Engineering Task Force), port 21 jest zdefiniowany w standardzie RFC 959 jako port do ustanawiania połączeń. Użytkownik, aby przesyłać pliki, musi najpierw połączyć się z serwerem na tym porcie w celu autoryzacji i uzyskania dostępu do zasobów. W praktyce, po nawiązaniu połączenia przez port 21, dane są przesyłane na innym porcie, zazwyczaj 20, który jest portem danych. Warto znać tę różnicę, aby prawidłowo konfigurować zapory ogniowe i serwery FTP, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa transferów.
Wybór portów 25, 20 i 110 jest błędny z kilku powodów. Port 25 jest używany głównie dla protokołu SMTP (Simple Mail Transfer Protocol), który służy do wysyłania wiadomości e-mail. Użytkownicy mogą pomylić ten port z portem FTP, myśląc, że zapewnia on funkcje transferu plików, ale jego rola jest zupełnie inna – jest to port kontrolny dla poczty elektronicznej, a nie dla FTP. Z kolei port 20 jest przeznaczony do przesyłania danych w trybie aktywnym FTP, jednak nie jest to port, na którym następuje nawiązywanie połączenia i przesyłanie poleceń, co czyni go nieodpowiednim wyborem dla tego pytania. Port 110, używany do protokołu POP3 (Post Office Protocol), obsługuje odbieranie wiadomości e-mail, a nie transfer plików. Wybierając błędne porty, użytkownicy mogą pomylić ich funkcje i zastosowanie, co prowadzi do nieefektywnej konfiguracji systemów oraz problemów z komunikacją sieciową. Zrozumienie funkcji każdego z tych portów jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania siecią oraz zabezpieczania transferów danych.