Zbiór reguł filtrujących ruch sieciowy w ruterach to
Odpowiedzi
Informacja zwrotna
Odpowiedź ACL (Access Control List) jest poprawna, ponieważ odnosi się do zbioru reguł, które decydują o tym, jakie dane mogą być przesyłane do i z urządzenia sieciowego, takiego jak ruter. ACL działa na poziomie pakietów, umożliwiając administratorom kontrolowanie ruchu sieciowego poprzez definiowanie zasad dotyczących dostępu na podstawie adresów IP, protokołów i portów. Przykład praktycznego zastosowania ACL to ograniczenie dostępu do określonych zasobów w sieci lub zezwolenie na dostęp tylko dla zaufanych adresów IP, co zwiększa bezpieczeństwo sieci. W branży zaleca się stosowanie ACL jako część wielowarstwowego podejścia do bezpieczeństwa, obejmującego także inne metody, takie jak firewalle czy systemy wykrywania włamań. Dobre praktyki obejmują regularne przeglądanie i aktualizowanie reguł ACL, aby dostosować je do zmieniającego się środowiska sieciowego oraz minimalizowanie dostępu do krytycznych zasobów tylko dla niezbędnych użytkowników.
Wybór ACPI, MMC oraz NNTP jako odpowiedzi na pytanie o zbiór reguł filtrujących ruch sieciowy w ruterach jest błędny z kilku powodów. ACPI, czyli Advanced Configuration and Power Interface, jest standardem służącym do zarządzania energią w komputerach i nie ma związku z kontrolowaniem ruchu sieciowego. Jego funkcjonalności koncentrują się na oszczędzaniu energii, a nie na bezpieczeństwie sieci. Z kolei MMC, czyli Microsoft Management Console, to interfejs do zarządzania różnymi narzędziami administracyjnymi w systemach Windows, ale także nie ma on zastosowania w kontekście regulacji ruchu sieciowego. NNTP (Network News Transfer Protocol) to protokół używany do dystrybucji wiadomości w systemach Usenet, który również nie ma związku z kontrolą dostępu do sieci. Typowym błędem myślowym jest mylenie narzędzi i protokołów z funkcjonalnościami bezpieczeństwa sieci. Kluczowe jest zrozumienie, że ACL to specyficzny mechanizm służący do filtrowania i kontrolowania ruchu sieciowego, a nie inne protokoły czy interfejsy, które mogą być używane w różnych kontekstach, ale nie w celu zarządzania dostępem w sieciach.